Deel 11, Armenië - Bergen, kloosters en bergen

Vandaag, zondag 16 september, verlaten we Iran. Op weg naar de grens eerst nog een prachtige rit langs de grensrivier met Armenië.
We verzamelen 5 kilometer voor de grens. 9 equipes. Gelukkig sluiten onze reisgenoten die een paar dagen geleden een ongeluk hebben gehad ook weer aan. De schade is provisorisch gerepareerd. Alleen super vervelend dat hoewel het niet hun schuld was, ze wel schuldig verklaard zijn. Heeft alles te maken met het feit dat de veroorzaker een officier van het Iraanse leger was…… Feit is wel dat we inmiddels 3 equipes ‘verloren’ zijn. Eén met autopech (katalysator kapot en zit inmiddels in Turkije in een ultieme poging de auto gerepareerd te krijgen). Eén door een ongeval (gebroken schouder door een ongelukkige val en onderweg naar huis). Eén uit onvrede met de reis (reizen verder in eigen tempo). Plus dat inmiddels dus twee auto’s in Iran een ongeluk gehad hebben…..

De grensovergang wordt weer een eindeloze hangpartij langs de lokketten waar veel ambtenaren staan maar niemand weet wat er moet gebeuren. Eerst de Iranese kant en ja… eindelijk mogen we de brug over naar de Armeense kant…. Halverwege de brug eindelijk die rotte hoofddoek AF!!!!! Zwaaiende lappen uit de ramen!!! Dan de lokketparade aan de Armeense kant… En YES, na 5 uur bureaucratie staan we in Armenië. Eerst op zoek naar autoverzekering en simkaart. Deze keer wil de telefoon van Frans niet meer aan de praat. Het duurt eeuwen….. Eindelijk rijden we de parkeerplaats op voor de overnachting. Helaas weer zo’n ‘hoe verzin je het in hemelsnaam’ plaats aan de weg vlak bij de grens. We sluiten de dag maar af met het laatste (zoete) alcoholvrije biertje uit Iran….

Volgende dag een prachtige rit door de bergen. Wat een verschil met Iran! Bossen, rivieren en groen, rood en gouden bergen. We zijn ineens in de herfst beland. Ook trouwens qua bevolking. Waar Iran haast te vriendelijk is, zo bot en haast Oostblok achtig reageren sommige Armeniërs. We rijden over een hoge pas van 2500 meter. Het weer is ook wat omgeslagen. Het waait hard en het is nog maar zo’n 20 graden hoog in de bergen…. Even wennen!  Onderweg kopen we weer echt brood en kaas….  Alleen de geur al van vers brood…. genieten! We willen onderweg een klooster en een fort bezoeken, maar helaas…. niet te doen met onze camper. Smalle steile gravelweggetjes diep de binnenlanden in. Gaan we dus niet doen! Op naar de volgende bergpas en daar komen we in een plensbui terecht. Nu was de weg al superslecht, één en al kronkel, maar nu ook nog eens spekglad…
Toch al met al een prachtige rit. We rijden het laatste stukje over een gravelweg naar de grottenstad Khndzoresk. Een oud, vervallen dorpje, uitgehakt in de tufstenen bergwand, te bereiken via een serie steile trappen en een lange hangbrug.
 

De huizen/grotten zijn inmiddels wel erg vervallen. Op de oude foto’s zijn prachtige gevels te zien, maar deze zijn bijna allemaal verdwenen. We praten met een oud bewoner wiens vader in één van de oude huizen gewoond heeft. Hij vertelt ons dat het dorp ten onder is gegaan aan een familievete…. Het is leuk om in deze oude wereld rond te wandelen. Vooral het oude kerkje maakt veel indruk. De pastoor komt aangereden op zijn ezel en laat ons het kerkje van binnen zien. We vragen toestemming van de beheerder om op de parkeerplaats te overnachten en we hebben een super gezellige avond met de aanwezig groepsleden.



‘s Ochtend lopen we nogmaals naar beneden en bezoeken het museum en de begraafplaats. Prachtige reliëfs sieren de vervallen grafstenen.


Het is vandaag een korte rit naar het klooster bij Tatev. Onderweg langzaam verkeer….

Om bij het klooster van Tatev te komen nemen we de ‘langste kabelbaan ter wereld’ (ongeveer 6 kilometer). We hebben geluk. Andere reisgenoten moeten wachten tot de volgende dag omdat alles volgeboekt is….

Het klooster ligt net onder de top tegen een heuvel geplakt. Er wordt druk gerestaureerd. Eigenlijk zijn we blij dat we het nu in zijn huidige staat zien. De poort die al gerestaureerd is, is zo perfect gemaakt dat het ook weer niet origineel lijkt…. De details met mooie ornamenten, kroonluchters en kruisen zijn prachtig en overal in de achtergrond het uitzicht over de vallei en de omringende heuvels…..


Uitgekeken besluiten we niet op de parkeerplaats bij de rest van de groep te overnachten maar met een ander koppel terug te rijden naar een restaurant op een heuvel, Hatseni Tavern. Hier mogen we staan en we maken er een fantastische avond van met lekker eten en heel veel wijn. Super gezellig!

Volgende ochtend toch wel een beetje brak. Na de alcoholvrije periode in Iran hakt een feestje als gisteren er toch wel in! Vandaag een lange rit over een pas en een hoogvlakte. Een slechte weg en al dat gehobbel bekomt mij niet echt… Toch weer prachtig uitzicht over de bergen.

Onderweg stoppen we bij Zorats Karer, ook wel het Armeense Stonehenge genoemd. Hier staan in totaal 204 ruw gehouwen stenen rechtop in cirkels en rijen. De stenen maken deel uit van een nederzetting uit de bronstijd en zijn minstens 5000 jaar oud. Imponerend om te zien.

Een stukje verderop heeft een kunstenaar, geïnspireerd door de oude steencirkels een moderne versie gemaakt. In dezelfde stijl, maar toch net weer even anders…

Verder gaat het weer over de hoogvlakte. Langs armoedige dorpjes, kleinschalige landbouw, wat kuddes schapen en koeien…. In Vayk tanken we diesel. Shocking!!!! 80 cent per liter. Na Iran waar we 50 liter tankten voor € 2,50 is dit wel weer even wennen!!! We rijden door naar de Areni Winery. Krijgen een superkorte rondleiding (7 minuten). We horen van reisgenoten dat de wijn niet echt bijzonder is…. bovendien heb ik nog genoeg van gisteren…. dus we slaan de proeverij over en rijden door naar het Noravank klooster. Prachtig gelegen in een nauwe kloof hoog tegen de rotsen.

Het klooster bestaat uit een tweetal kerken, waarvan één een dubbele kerk met twee verdiepingen, te bereiken via een smalle trap zonder leuningen aan de buitenkant van de kerk. Opvallen zijn de vele verschillende soorten kruisen.




‘s Ochtend vroeg om 7 uur ziet het klooster er stil er verlaten uit. Boven op de heuvel mooi uitzicht over beide kerken en de achterliggende bergen.

Ook de weg terug door de kloof is in het ochtendlicht heel erg mooi.

Opnieuw een prachtige, maar super slechte weg door de bergen op weg naar Khor Virap, het volgende klooster wat op het programma staat. Het ligt pal aan de grens met Turkije met zicht op de berg Ararat. Mooi, maar niet echt bijzonder. We merken een zekere kloosterverzadiging op.


Ararat in de verte, rechts in de wolken, met links een oude vulkaan.

Net als kloostermoe, zijn we ook een beetje stedenmoe. We besluiten Yerevan, de hoofdstad van Armenië, over te slaan en door te gaan naar een camping 30 kilometer ten noordoosten van Yerevan. Camping 3G is een kleine camping (maximaal 10 campers) gerund door een Nederlands stel Sandra en Marty. We worden super vriendelijk ontvangen en na een kleine worsteling om de auto achterwaarts de ingang door te krijgen hebben we een superplekje in de tuin. Luxe! Een zwembad, douches, wc’s en een wasmachine…… Alles waar we al drie maanden van dromen…… We staan er met 3 equipes en de volgende dag sluiten er nog 3 aan. Oftewel, vrijwel de hele reisgroep heeft de camping gevonden… We genieten drie nachten van ongekende luxe en worden zalig in de watten gelegd door Sandra en Marty. Een gezellig BBQ met zijn allen met als toetje banaan met honing en drank…..

De laatste dag is het slecht weer. Het regent, onweert en we merken dat het seizoen ten einde loopt. Half oktober ligt hier sneeuw! ‘s Avonds zorgen Sandra en Marty voor een fantastisch afscheidsdiner. Met spijt in ons hart verlaten we zondag 23 september ons paradijsje in Goght. Maar niet zonder eerst het klooster Geghard te bezoeken. We rijden 5 kilometer omhoog en worden ontvangen met een Armeens mannenkoor.

Klooster Geghard is prachtig op en in de rotsen gebouwd en is versierd met heel veel kruisen, in alle soorten en maten. Verder en overal prachtige ornamenten en symbolen. Bij het klooster hoort ook een imponerende ondergrondse kerk.



Als we aankomen wordt in de bovenste kerk een oosters orthodoxe kerkdienst gehouden met op de achtergrond een vrouwenkoortje. Heel bijzonder om mee te maken!

Dan is het tijd om weer aan te sluiten bij de rest van de groep. De groep telt inmiddels weer een equipe minder….  Voortdurende motorische en mechanische problemen met en in de camper noodzaakt hen de reis af te breken en naar huis te gaan… Ook het koppel wat in Turkije wacht op reparatie van de auto (kapotte katalysator) heeft slecht nieuws. De auto gaat op transport naar Nederland en zij vliegen er achterna…. De reis blijkt een ware slijtageslag…..
Vanuit het klooster Geghard rijden we langs het meer van Sevan naar het noorden. Opnieuw een prachtige, maar wel zeer bochtige en smalle weg door de bergen. Helaas onderweg een paar buien. De herfst heeft echt zijn intrede gedaan.

Onze laatste nacht in Armenië brengen we door op het schoolplein bij het museum over de Mikoyan broers (ontwerper MIG en voorzitter presidium opperste Sovjet)….. met prachtig uitzicht over de vallei.

Wij hebben van Armenië vooral prachtige berglandschappen en kloosters gezien. Er is veel meer moois te zien, maar helaas niet op deze reis. Morgen vertrekken we naar Georgië, het laatste land op onze reis langs de oude zijderoute…