We staan uiteraard weer op een prachtige plek in een park zonder een spatje schaduw en het is 37 graden…. Dus wanneer het wat koeler wordt, aan het eind van de middag, gaan we met een taxi het centrum in. Qom is het religieuze centrum van Iran. Veel theologische scholen en in het centrum de Holy Shrine van Fatemen Masumen, de zus van Iman Reza. Alleen mag je de Holy Shrine niet in, dus we worden begeleid door een Moellah in opleiding. De dames uiteraard in chador….
Onze begeleider spreekt opvallend goed Engels, dus we vragen hem het hemd van het lijf. ‘Hoe kan het dat in een land waar een vrouw nauwelijks meetelt zo’n belangrijk heiligdom aan een vrouw gewijd is? En ziedaar het antwoord… Volgens onze Moellah zijn vrouw en man qua intellect aan elkaar gelijk!!! Studeren mag altijd! Maar omdat de vrouw zich emotioneel met de kinderen bezig houdt is het de logische dat de man verantwoordelijk is voor de zakelijke en financiële afhandeling om de vrouw in alle opzichten te ‘onderhouden’ en te ‘beschermen’. De man mag dan ook meerdere vrouwen (maximaal 4) hebben onder voorbehoud dat hij ze financieel kan onderhouden en beschermen….. ‘Helaas’, volgens onze Moellah, is dat in de huidige samenleving nauwelijks meer aan de orde….. Ondertussen laat hij ons het mooie oude complex zien met prachtige tegelplateau’s, koepels en minaretten.
Ik val als buitenlandse in de lichte chador (voor ongelovigen) wel op en wordt regelmatig aangesproken en aangeraakt door andere vrouwen. Op een leuke manier, zij vinden het geweldig ons hier te zien. Op de foto ben ik druk in gesprek met een volledig in het zwart geklede dame, hoewel zij geen woord buiten de grenzen spreekt….
Terwijl wij rondlopen komt er ineens een stoet voorbij met een draagbaar. Blijkt een begrafenisritueel te zijn. De gestorvene wordt op een draagbaar de moskee rondgedragen alvorens naar zijn/haar laatste rustplaats gebracht te worden. Wat wij ervan zien lijkt dit in de praktijk te betekenen dat de dragers met de draagbaar in de moskee een rondje hollen …..
Bij de ingang van de Holy Shrine uitsluitend vrouwen…..
Terwijl wij complimenten krijgen van onze mollah voor onze gepaste kleding tikt hij en passant even een Iraanse fors op de vingers omdat zij haar chador niet goed heeft zitten….. Zij weet niet hoe snel zij dat moet corrigeren…. Het is toch wel een aparte wereld….
Ontsnapt aan de chador gaan wij aan de wandel door het oude centrum van Qom. Verbazingwekkend hoeveel brommers hier rondrijden en hoeveel mensen er op zo’n brommer passen! We lopen door een oude bazaar met allerlei handel. Frans krijgt zelfs heroïne aangeboden!!!! Niet echt fris dus. Maar wel zeer authentiek en leuk om al die kleine stalletjes met van alles en nog wat te zien. We krijgen ook zomaar wat fruit aangeboden en noten. Buiten de bazaar een enorme parkeerplaats met brommers en motoren. Alle toegangswegen zijn hermetisch afgesloten met stenen, ijzeren hekken, etc. Doen ze dat niet worden de auto’s en brommers tot in de moskee geparkeerd…. Boven dit alles torenen de minaretten uit met al hun pracht en praal….
Na een rustige nacht, met de oproep van de Iman om 24 uur was het ook ineens afgelopen met de drukte in het park, vertrekken we vroeg voor een lange rit door de woestijn naar Yasd. SAAI!!! zo nu en dan mooie bergen in de achtergrond, maar voor de rest eindeloze zandvlaktes.
Als we stoppen om te tanken zien we in een winkel Tsjechisch alcoholvrij bier! Dat smaakt tenminste nog een beetje naar bier! Voor de absurde prijs (Iraanse begrippen) van 2 euro per blikje kopen we wat bier. In een ander winkeltje staan wat zitbedligtafels en we zien iemand brood met een prutje eten. Dat willen we ook wel. Wijzen dus! Smaakt prima. Een prutje van bonen, tomaten, aubergine en kruiden. We betalen €1,60 voor het eten en een koffie en thee! Dat zijn andere prijzen…. Dan weer verder door de woestijn. Eindeloze kilometers…. Een appje van een reisgenoot biedt afleiding. Zij heeft een leuke afwijking van de route gevonden naar Meybod. Hier bezoeken we de oude vesting Narin Qal’eh. Deze ligt midden in het oude centrum van Meybod. Een authentiek woestijnstadje grotendeels nog opgebouwd uit keileem (adobe) met mooie oude huizen met windtorens.
Ondanks dat de vesting grotendeel opgebouwd is uit keien en leem is er nog best veel van over. Grappig is ook dat je overeenkomsten ziet met middeleeuwse kastelen in Europa (ophaalbrug, kantelen). Als we boven op het uitkijkplatform staan zien we in de verte een jongeman aan komen rennen. En ja, naar ons toe dus. Hij is helemaal gek van onze ‘vanlife’. Duurt even voor het kwartje valt, maar dan snappen we het. Onze auto (van) en wij wonen (life) er in. We nodigen hem en zijn vrouw uit om even te kijken in onze auto. Helemaal blij! Dit zijn leuke ontmoetingen…. Hij nodigt ons uit om bij hem thuis te komen eten, maar dat slaan we af. We willen graag nog wat andere dingen in Meybod bekijken. Wij rijden door naar de karavanserai die om de hoek ligt. Een prachtig gerestaureerd geheel met een qanat (ondergrondse waterreservoir) en torens er om heen.
Dan komen we terecht bij een ijshuis van leem. Een enorme koepel met een in de grond uitgegraven holte waar vroeger ijs in werd bewaard. Er kon 8000 kubieke meter ijs in opgeslagen worden! Dat in deze temperaturen! Het hekje wordt voor ons open gemaakt en we mogen onderin de kuil kijken. Het is hier echt stukken kouder!
Dan het laatste stukje in de auto naar Yazd. Het is super druk en we komen dwars door het centrum en de bazaar…. We staan met de auto bij een ziekenhuis wat niet meer in gebruik is. Tegenover de parkeerplaats ligt een gebedsruimte. We komen er achter dat dit dag en nacht in gebruik is! ‘s Avonds gaan we de stad in en eten op een dakterras met zicht op de Jame moskee. Alles is prachtig uitgelicht in de meest fantastische kleuren. Als we bij Sam terugkomen is het 29 graden. Ondanks dat we steeds verder naar het zuiden reizen wordt het gelukkig niet veel warmer.
Zondag 2 september gaan we met reisgenoten de stad in. Onderweg naar de het centrum komen we allerlei leuke winkeltjes tegen en we beloven onszelf dat we ‘s middags even zonder de heren beter gaan kijken…. Maar nu eerst naar de Jame moskee.
Opnieuw prachtig tegelwerk, maar het leuke is dat we kans zien om op het dak te komen (werkzaamheden en een deur was open blijven staan). Daarvandaan kun je goed zien hoe de moskee opgebouwd is en dat verschillende onderdelen in verschillende perioden toegevoegd zijn. Zo is de prachtige entree eigenlijk niet meer dan een façade die voor de eigenlijke moskee neergezet is. Door de achteruitgang van de moskee komen we in een netwerk van smalle steegjes met aan weerszijden adobe huizen.
Opvallend zijn de windtorens. Gebouwd om wind te ‘vangen’ om voor verkoeling te zorgen in de huizen. Prachtig zijn ook de kunstig beslagen deuren, met links de klopper voor de heren en rechts de klopper voor de dames. Door de verschillende ‘vormgeving’ hebben de kloppers ook een verschillend geluid. Daardoor konden de dames zeker weten dat ze de deur open deden voor een dame en andersom de heren alleen voor heren…..
We blijven hangen in een ‘bibliotheek’. Het dakterras heeft prachtig uitzicht over de stad, dus we genieten van een ijskoude lemon limonade. Naast boeken is er een winkel met keramiek en tapijten. Wij kopen wat bijzonder keramiek, waaronder een kip voor een vriendin, en onze reisgenoten een tapijt met een prachtige dieprode kleur. De eigenaar van de winkel brengt ons met tapijt en al terug naar de campers. Het wordt een spectaculaire rit door de steegjes. Onze chauffeur noemt ze patience lane, je moet geduld hebben…. er past maar 1 auto tegelijk in het steegje en bovenal moet je de afmeting van je auto heel goed beheersen…..
‘s Middags ga ik met een reisgenootje winkelen. De heren gaan naar de kapper, dus wij zien onze kans schoon. Helaas loopt dit helemaal mis. Even een balletje terugtrappen naar wat spelende jongetjes op straat heeft tot gevolg dat mijn reisgenootje zo ongelukkig ten val komt dat zij haar schouder ernstig bezeerd. We lopen nog wel terug naar de camper, maar al snel blijkt dat het niet goed zit. Gelukkig hebben wij medische ervaring in de groep en die zorgt ervoor dat zij z.s.m. per taxi in het ziekenhuis terecht komt. Daar blijkt haar schouder gebroken en wordt ze de volgende dag geopereerd. Enorm balen! De reis zit er voor hen op. De camper moet wel Iran uit, dus ze gaan proberen via Turkije zo snel mogelijk naar huis te rijden. Nog meer ellende. Twee equipes stranden met motorpech. De een in Shiraz met kapotte koppelingsplaten en de ander met een kapotte katalysator, deze auto wordt teruggebracht naar Teheran. Er gebeurt van alles en niets moois…..
Omdat wij nog een dag langer in Yazd zijn gebleven in verband met het ongeluk van ons reisgenootje, reizen we even los van de groep. Lekker, om zelf te kunnen bepalen wat je wel of niet gaat doen! Wij gaan nu op weg naar het zuiden. Eerst nog even gas tanken. Op deze manier hebben we het nog nooit gedaan! Onze (blauwe) gasfles wordt gevuld door een andere gasfles op de kop te zetten….. En het werkt ook nog.
Dan weer onderweg. We rijden in Taft helemaal fout. De rondweg ligt eruit en we volgen iemand waarvan we denken dat hij weet waar hij heen moet…. Niet dus. Een vriendelijk Iraniër rijdt voor ons uit op de brommer om ons weer in de goede richting te brengen. Zo vriendelijk!!!! Een zwaai en weg is hij weer. Buiten het stadje weer zo’n bizar beeld. Wapentuig met daarop standbeelden van soldaten met een vlag…
Terug in de woestijn mooie kale berglandschappen en hoge passen (tot 2600 meter). De tegenliggers blijven fascinerend, met name de bepakking….
0
Dan betrekt de lucht en we komen in een zandstorm terecht. Er vallen zelfs een paar druppels regen!
Wanneer we de parkeerplaats bij de antieke stad van Persepolis oprijden schijnt de zon weer en is het warm, 35 graden. We gaan aan het randje van de enorme parkeerplaats staan, maar ‘s avonds weet de jeugd ons te vinden. Ook zij zoeken een plekje achteraf om met keiharde muziek lekker te BBQ-en en wat te feesten…. Woensdag 5 september, een prachtige ochtend in antiek Persepolis. Persepolis betekent stad van de Perzen en is gebouwd door Darius I tussen 550 en 330 voor Christus. We huren een 3D masker, waarmee je kunt zien hoe de stad er vroeger uitzag. Kleurrijk en spectaculair om te zien. Omdat de stad uit steen is opgetrokken is er relatief veel bewaard gebleven, waaronder veel reliëfs.
Vlak in de buurt van Persepolis liggen bij Nagsh-e Rustam vier graven van Achaemenidische vorsten, Darius I, Xerxes I, Artaxerxes I en Darius II. De graftombers zijn 65 m. hoog in de rotswand uitgehakt met aan de voet prachtige reliëfs. Het is bloedheet, 44 graden, en uiteraard zijn wij weer op pad op het heetst van de dag……. Maar zeer de moeite waard!
We vervolgen onze reis naar Shiraz. Het zuidelijkste puntje van onze reis. Deze keer een mooie camperplek achter een hotel met stroom, douche en wc. LUXE!!!! Wij staan hier samen met 2 reisgenoten die besloten hebben de reis in eigen tempo voort te zetten en met 2 reisgenoten die helaas pech met de auto hebben en een paar dagen in het hotel zitten terwijl de auto gerepareerd wordt. ‘s Avonds gaan we eten in de tuin van het hotel. Grote houten ligbedden met tapijt en kussens…. Wel even wennen zo liggend te eten…. Het blijft ook warm. Ondanks de hoogte van ongeveer 1700 meter is het ‘s avonds nog boven de 30 graden.
De volgende ochtend gaan we per taxi de stad in. Een onwaarschijnlijke verkeerschaos. Blij dat we zelf niet rijden. De chauffeur rijdt op een gegeven moment het trottoir op om een druk kruispunt te vermijden!!!! Ongeveer een half uur worden we zo vermaakt, kosten 70 cent! We worden uitgezet bij de Vakil bazaar. Daar lopen we tegen een oude Haman aan die open is voor bezichtiging. Een prachtig badhuis, ingericht als museum. Er wordt nog druk gerestaureerd en als ze zien dat wij geïnteresseerd zijn worden we meegenomen achter de schermen. Een archeoloog vertelt ons enthousiast over de geschiedenis van alle stuclagen met prachtige fresco’s. 
Ernaast ligt de Vakil Moskee. Veel mooi tegelwerk met prachtige florale motieven, waaronder rozen, irissen en een levensboom. Heel mooi ook de zuilen in de moskee zelf, doet een beetje denken aan de Mezquita in Cordoba.
Nog even in sneltreinvaart door de bazaar. Toch elke keer weer leuk om door heen te wandelen.
Dan snel de taxi naar Sam. Lekker even onder de boom bijkomen van alle drukte. ‘s Avonds gaan we met zijn allen chique uit eten in het Shapouri Garden restaurant. Een mooi oud landhuis in een prachtige watertuin. Gezellig en lekker!
Morgen, vrijdag 7 september, is het tijd om het zuiden van Iran weer te verlaten. Op weg naar de bergen in het noordwesten, opnieuw een ander fascinerend gezicht van Iran……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten