Welcome to Uzbekistan…. Als we ‘s nachts om 1:30 uur onder dit bord doorrijden is het met een zucht van opluchting. We zijn gesloopt!!!!
Het begint allemaal dinsdag 7 augustus om 3 uur ‘s middags als we in konvooi naar de grens rijden. We komen tussen traliehekken vast te staan. Ondertussen zien we eindeloze stromen mensen bepakt en bezakt de grens passeren. Opvallend veel grote koelkasten, televisies, stofzuigers en nog veel gaat op de rug de grens over. In plukjes van ongeveer 25 man wordt men doorgelaten naar het volgende ‘traliehok’. We zien ook hoe het werkt….. bepaalde figuren spelen een centrale rol…. Er gaat wat geld heen en weer en plotseling staat iemand voor in de rij en worden de dozen over het hek getild…. Ondertussen gaat het bij ons wel heel traag. Nog geen 2 campers per uur…. Het is 18:30 als wij samen met een andere camper door het hek mogen. De formaliteiten zijn snel afgehandeld, maar dan ontstaan er problemen rond de uitklaring van de auto…. Door het gedoe rond de foutieve Russische uitreispapieren hebben we de officiële nieuwe papieren ‘s middags bij aankomst aan de grens moeten inleveren bij de douane. We dachten dat nu alles geregeld was…. Niet dus, het mannetje dat ons controleert weet er niets van, dus probleem! Hoop gedoe, mannetje loopt weg. Zegt over 5 minuten weer terug te komen…. nooit meer gezien dus. Ondertussen maar wachten en ook degenen achter ons…. Toch maar weer naar het douanekantoor. Via Google translate proberen we uit te leggen wat er aan de hand is. Dan zie ik ineens de stapels papier van vanmiddag liggen achter de balie. We kunnen duidelijk maken dat dat onze papieren zijn… Probleem opgelost! We mogen verder! Ze willen ons inmiddels ook liever kwijt, dus de 5 campers achter ons mogen zonder controle ook door! We staan nu voor de hekken van Oezbekistan en het is ongeveer 12 uur ‘s nachts….. We zijn bang dat we hier stranden voor de nacht, maar dan gaan de hekken toch nog open en mogen we met zijn allen doorrijden. Paspoortcontrole, controle van de autopapieren, en dat nog ongeveer 3 keer, controle voertuig en kijk eens aan! Om 1:30 staan we in Oezbekistan, helemaal gesloopt! Gelukkig is het maar een klein stukje naar de overnachtingsplaats op een weiland achter de grens.
Het is al weer bloedheet, ruim 42 graden, maar we besluiten toch met een stel reisgenoten een omweg te maken naar Marginol. Dit het het centrum van de zijde-industrie in Oezbekistan en mag dus niet ontbreken in onze reis langs de oude Zijderoute. We krijgen een rondleiding door de fabriek. We zien de cocons, het spinnen, verven en afbinden (ikat), weven, borduren en knopen. Er werken heel veel mensen en ze maken hele mooie dingen.
Dan snel verder naar de overnachtingsplaats. Toch nog een kleine 200 km rijden. Een mooie rit door de bergen. We passeren de Kamchikpas en rond 8 uur schuiven we aan bij de rest van de groep op een berg weggetje. Moe maar voldaan!
Opnieuw vroeg wakker. Dit maal omdat de lokale bewoners aapjes komen kijken. Ze zijn super vriendelijk, maar soms wil je gewoon even een bammetje eten…. Resultaat is dat we vroeg op weg zijn naar Samarkand.
We zijn zowaar als eerst op de overnachtingsplek bij het hotel en kunnen het beste plekje in de schaduw uitzoeken….. Met het oog op Sam ideaal!
Het hotel staat leeg, dus we hebben geen voorzieningen. Voordeel is dat het midden in het oude centrum van Samarkand staat, met de bezienswaardigheden op loopafstand. Aan het einde van de middag lopen we het centrum in. We passeren een prachtige oude moskee. Hier wordt echt nog les gegeven in de Koran, zoals we horen van een leerling die net 4 uur lang de lessen gevolgd heeft…. Hij wil graag zijn Engels oefenen, dus we horen een hoop over het huidige leven in Samarkand en de rol van de Islam. Lijkt veel minder streng dan in andere landen.
We lopen nog een rondje over het plein en bekijken de buitenkant van het mausoleum van Gul-Emir bij avondlicht.
‘s Avonds lekker uit eten en de volgende dag ben ik aan de beurt. Montezuma’s revenge! Maar ik vind het zonde om hier om thuis te blijven, dus zo goed en kwaad als het gaat de stad in. We ontmoeten een gids, Odil, die redelijk Engels spreekt. We besluiten met hem op stap te gaan. Eerst naar de Gul-Emir, waar Samarkands beroemde geleerde Timur begraven ligt.
Dan neemt Odil ons mee naar het Rigestan (oude zandvlakte). Hier staan drie Medresses, Ulughbek, Schir-dar en de Tella-Kari.
Op het voorplein van de medresses veel bruidsparen. Ze vinden het leuk om voor ons te poseren en willen ook graag met ons op de foto! Prachtig aangekleed en heel erg opgemaakt….
Het is bloedheet en we besluiten er voor vandaag een punt achter te zetten. Snel naar Sam, die we van de beheerder in de koele voormalige ontbijtzaal hebben mogen stallen. Terug bij het Hotel blijkt Sam prinsheerlijk op het grasveld te liggen bij medereisgenoten. Hij heeft alles bij elkaar gebruld…… Niet helemaal het plan, maar Sam is helemaal tevreden.
Vandaag, zaterdag 11 augustus gaan we met Odil op stap in en rond Samarkand. Sam opnieuw in de ontbijtzaal, nu met de instructies naar onze reisgenoten hem even te laten brullen. Meestal gaat hij dan vanzelf slapen. Mocht het echt niet gaan, moeten ze ons appen, dan komen we terug. Odil komt met een luxe busje en we rijden naar Hodscha Ismail, Mausoleum voor Iman al Buchari. Na Mekka is dit het belangrijkste bedevaartsoort voor Moslims. Een prachtig overdadig aangekleed mausoleum met marmer, albast, onyx, etc. Ondanks het religieuze karakter mogen we gewoon rondlopen en fotograferen.
Onderweg rijden we langs de Urgut bazaar. De grootste en goedkoopste bazaar in de omgeving, dus daar lopen we even een half uurtje rond. Veel stoffen, vaak synthetische glitterstoffen. Onbegrijpelijk dat mensen hierin willen lopen in deze hitte….. Dan is het tijd voor de lunch. Een belevenis op zich doordat Odil ons meeneemt naar een echt Oezbeeks restaurant. Ook het betalen is bijzonder. Je bent hier al heel snel miljonair (8000 Som = 1€).
We rijden via een mooie route naar de Urgut Village Chor Chinoi Moskee. We komen door oude dorpjes en straatjes waar de tijd is stil blijven staan.
De moskee is een oase van rust omgeven door eeuwenoude bomen en water. Na alle glitter, pracht en praal die we gezien hebben doet deze moskee, in al zijn eenvoud, haast Romaans aan. De Iman is trots op ‘zijn’ moskee en wil graag op de foto.
Terug in Samarkand bezoeken we de Shohizinda, de indrukwekkende dodenstad/straat met het ene na het andere nog mooiere mausoleum. Odil is een bron van informatie en interessante wetenswaardigheden, maar inmiddels is ons hoofd vol van alle indrukken! Het is mooi geweest. We rijden terug naar het hotel en nemen afscheid van een super Oezbeek!
Terug bij het hotel ligt onze Sam alweer midden op het grasveld! Hij heeft geleerd van gisteren en flink misbaar gemaakt. Verschillende reisgenoten zijn met hem aan de wandel geweest en hebben hem verwend….. Uiteraard waren we teruggekomen als we het geweten hadden, maar dit is wel SUPER!!!
Zondag 12 augustus breken we weer vroeg op voor de rit naar Buchara. We wilden eigenlijk via een mooie pas, tot iemand net op tijd zag ‘cars only’. Waarschijnlijk dus een tunnel met beperkte hoogte! Omdat niemand zin heeft in een cabrio camper besluiten we de ‘saaie’ weg naar Buchara te nemen. Onderweg weer diesel tanken uit eigen vaten…. We worden er steeds handiger in, toch begint de auto behoorlijk naar diesel te stinken. Probleem is ook dat we nergens de lege vaten en smerige plastic zakken kwijt kunnen. Nergens een container of vuilnisbak te zien…. Onderweg stoppen we nog even bij een karavanserai met cisterne. Een beetje te mooi gerestaureerd…..
Onderweg ook weer mooie medeverkeersdeelnemers, ook aan de verkeerde kant van de weg…. In Buchara gaan we eerst op zoek naar een grote supermarkt. Het bier is op, en dat is met deze temperaturen een probleem!!! Bier is in deze Islamitische streken steeds lastiger te krijgen, dus we vertrekken zonder bier, maar wel met een lekkere gegrilde kip en baklava. Uiteindelijk blijkt bier in de hotels te koop…. uiteraard tegen forse prijzen…. Op de parking van hotel Asia krijgen we een mooie plek onder de bomen. Onze begeleiding heeft een mooi plekje voor ons vrij gehouden in de schaduw. SUPER!!!
We blijken midden in het oude centrum van Buchara te zitten. Het stikt van de souvenirwinkeltjes, maar ook oude ambachten! We doen goede zaken. Een tas, een schaal, uiteraard koelkastmagneten en twee lange dunnen jurken voor Iran.
Vandaag, dinsdag 14 augustus, tijd om Buchara verder te verkennen.
Als we binnendoor lopen naar de rand van het oude centrum zien we hoe de mensen hier leven. Vaak nog onder zeer primitieve omstandigheden….. In een parkje ligt het Samaniden mausoleum uit de 10e eeuw met prachtige toepassingen van gebakken steen en leem.
We lopen door een parkje, met prachtig bloeiende bomen, naar het mausoleum Chasma Ayub, nu een museum over water. We worden aangesproken door iemand die perfect Engels spreekt. Hij geeft ons een rondleiding door het museum. Dit blijkt de plek te zijn waar Job met zijn staf op de grond sloeg en ziedaar daar was een bron. Daarnaast horen we allerlei interessante wetenswaardigheden over de Islam. Hij blijkt muziekleraar te zijn en uiteindelijk kopen we een cd van hem met lokale muziek….
Zoveel eieren op een karretje….. Dat gaat dwars door de menigte, over een zandweg met gaten en hobbels….
De moskee Bolo Hauz heeft prachtige houten pilaren van 12,5 meter hoog. Prachtig houtsnijwerk in het plafond. Daarnaast een ‘mini’ minaret. Aan de overkant van het plein de vesting ‘Ark’, met op de achtergrond de Kalon moskee.
We lopen terug naar het hotel. Sam is al weer lang genoeg alleen in de warmte geweest. Siësta voor Sam en ons. Tegen vijf uur lopen we opnieuw de stad in. Eerst over het plein Labi Hauz. Rondom het waterbekken, met een beeld van plaatselijke ‘Don Quichot’ lopen we naar de Medresse Nadir Devon Begi met prachtig tegelwerk. Bovenin twee pauwen met onder de vleugels een wit lam. Eigenlijk is het een karavanserai, maar omdat de Chan het gebouw een medresse noemde werd het een medresse (Arabisch voor school). Net als vele mooie gebouwen is het volgehangen met souvenirs.
Bij de medresses Ulug’bek en Abdulasiz is het zelfs zo erg dat we niet eens meer naar binnen gaan. Tickets kopen om belaagd te worden door souvenirverkopers, daar hebben we even geen zin meer in. De moskee Kalon en de minaret zijn een verademing. Een oase van rust…. prachtig. De moskee is zo groot dat het haast wel een karavanserai lijkt.
Op het plein een doorkijkje naar de koepeldaken in de buurt en de tegenoverliggende medresse Abdulasiz Chan. We lopen via de registon (zandvlakte) naar de vesting. We verwachten mooi uitzicht over het oude centrum, maar dat valt tegen. We slenteren terug door de stad. Vooral dit gedeelte is ‘over de top’ gerestaureerd. Wij vinden het niets en zijn helemaal klaar met de overload aan souvenirwinkels. We drinken nog even een lekker pilsje op het Labi Hauz plein bij het waterbekken en nemen een pizza mee naar huis. Hoezo Oezbekistan?
Woensdag 15 augustus. Vandaag een hele lange dag in de auto. 450 km richting Khiva. De eerste 80 km zijn verschrikkelijk. We hoppen van kuil naar kuil. Zoals een medereiziger het uitdrukt, potholes waar wagen met paard in verdwijnt….. Verder niets te zien behalve inhalende auto’s, vrachtauto’s, bussen en woestijn. Na 80 km verandert de weg van verschrikkelijk ineens in een prachtige 4 baans snelweg en zoeven we met 90 km per uur door de woestijn. Saai….. we moeten moeite doen om niet in slaap te vallen…..
We tanken opnieuw diesel uit eigen voorraad. Het is 42 graden buiten! 80 km voor onze bestemming houdt de snelweg weer op en hobbelen we over het laatste stuk langs irrigatiekanalen en landbouw. Het is tegen 7 uur ‘s avond en de mensen komen terug van het werk. Lopend, op ezelwagentjes en per fiets. We overnachten vannacht bij een yurtenkamp naast Ayaz Quala. Een oud fort op een heuvel (eigenlijk 2 forten). Als we aankomen loopt net een kudde kamelen tussen de campers. We worden gezandstraald door de harde wind en het is ‘s avonds nog 33 graden, maar het is een prachtig plekje.
De volgende ochtend word ik wakker van de kamelen die tussen de campers doorlopen. Samen met een reisgenoot loop ik om hoog naar het fort op de heuvel. In het vroege ochtendlicht (7 uur) zien we allerlei leven en is het mooi fotograferen.
We besluiten niet (volgens programma) direct naar Khiva te rijden. We maken eerst een rondje om bij een ander fort te kijken. Lukt niet helemaal, is 4wd voor nodig, maar we maken wel van de gelegen gebruik om de laatste eigen diesel te tanken. Onderweg rijden we langs een opdrogend zoutmeer. Bijzondere natuur!
Dan op weg naar reisgenoten die een mooi plekje aan Lake Akhchakol (Lake Tanny) gevonden hebben. Wij schuiven aan achter een rij yurts bij een restaurant. We genieten van een lekkere rustige middag en zwemmen in het meer, beetje modderig en gassig, maar wel lekker. Een reisgenoot heeft diesel over en moet dit kwijt voor de grensovergang naar Turkmenistan. Hij maakt hier de restauranteigenaar heel blij mee en wij krijgen met zijn zessen ‘s avonds lekker te eten uit het restaurant. Super gezellige avond, lekker aan het water….
Na een lekkere koele nacht (25 graden) maken we ons op voor ons bezoek aan de laatste ‘oude’ stad in Oezbekistan, Khiva. Rond 1 uur ‘s middags rijden we de parkeerplaats op bij hotel Asia. Geen spatje schaduw en 34 graden. We staan net buiten de muren van de oude stad.
Aan het einde van de middag lopen we de stad in. Ook hier een gerestaureerde binnenstad bomvol souvenirwinkels en kraampjes. Toch erg jammer dat wanneer je een gebouw beter wilt bekijken je eerst de verkopers af moet weren (madam, madam…….) en de tafelkleden, tapijten, sjaals en andere souvenirs aan de kant moet schuiven om wat te kunnen zien…..
Toch is Khiva weer een hele bijzondere stad (Unesco monument). Misschien wel iets te mooi gerestaureerd en ook wel heel toeristisch. Voor het eerst op onze reis komen we groepen Italianen, Fransen en andere nationaliteiten tegen. Eigenlijk zijn wij wat overvoerd met 3 van deze prachtige steden vlak achter elkaar. We zijn een beetje blase geworden….. In plaats van alle medresses, mausolea, karavanserais, etc. van binnen en buiten te bekijken geloven we het wel. We slenteren er door heen. Genieten van het prachtige tegelwerk en de fraaie architectuur. We gaan lekker eten op een dakterras met uitzicht over de stad. Morgenochtend 7 uur vertrekken we naar de grensovergang Turkmenistan. Dat wordt weer een enerverende dag.
Heel knap dat jullie zoveel mooie foto's kunnen maken en steeds de opdringerige verkopers er net niet op hebben staan :-).
BeantwoordenVerwijderen