Het tweede deel van onze reis door Kirgistan begint zaterdag 28 juli met een fantastische excursie naar het bergmeer van Song Köl. De wegen vergen veel van de auto’s en vrachtwagens en de slechte diesel helpt ook niet echt…
Het was de bedoeling dat we dit met eigen camper zouden gaan doen, maar dit is op het laatste moment gecanceld. Nu we de weg gereden hebben snappen we waarom. Wie dit ooit bedacht heeft? We hadden onze campers compleet aan gort gereden….. Toch gaat het ook nu niet vanzelf. De busjes die gecharterd waren stonden gisteren klaar, dus nu wordt het hele gezelschap in een stel aftandse SUV’s gezet. Wij zitten met 6 man in een oude Honda met een enorme ster in de voorruit. Na 40 km rijden we de steile, smalle bergweg op. Al snel is duidelijk dat we dit nooit met eigen auto gehaald hadden..…. 50 kilometer gaten, kuilen, los grind, steile haarspeldbochten…..
Onze SUV haalt het niet. Eerst moeten 2 van ons in een andere auto en halverwege de pas (3400 meter) moeten ook wij overstappen in andere auto’s. We zitten nu in een luxe auto met uitzicht en het is een prachtige rit. Eenmaal op de hoogvlakte aangekomen zien we het meer liggen omzoomd door met sneeuw bedekte bergen.
We stoppen bij een yurt waar een boerin boter zit te karnen. Super vriendelijk, we mogen binnen kijken en zelfs foto’s maken.
Dan door naar het meer en het yurt kamp waar we de lunch gebruiken. In de wetlands rond het meer een enorm veld witte orchideeën en lage witte distels. Overal kuddes paarden, koeien en schapen.
Helaas is er niet veel tijd om rond te lopen. Zonde! Al snel moeten we weer in de auto’s voor de terugweg van drie en half uur. Jammer genoeg heeft onze oude SUV het zonder passagiers toch nog gehaald en we moeten hier weer mee terug…. Na een kwartier begeeft een van de andere SUV’s het en de passagiers worden verdeeld over de andere auto’s. Dat betekend dat we met 8 man in de auto gepropt zitten (5 plekken!). Drie helemaal achterin (ik in het midden), 4 op de achterbank (Frans in de zijkant geperst) en 1 naast de chauffeur….. Eén voordeel, we zitten zo shocking klem, dat zelfs de enorme hobbels en gaten ons niet in beweging krijgen. Naast klem is het ook bloedheet. Uiteraard werkt de airco niet en raampje open kan ook niet omdat de uitlaat stuk is en er een enorme dieselwalm binnenkomt…. Tijdens de plaspauze zien we de banden van de auto…. rafels hangen er bij…. Gelukkig komen we gezond en wel weer beneden. Ondanks alles een fantastische dag! Sam heeft de hele dag in de camper in de schaduw van een boom liggen slapen….. Hij kijkt haast een beetje verstoord als we binnenkomen….. We overnachten met 7 campers bij het stuwmeer van Kochkor. ‘s Nachts fors onweer en regen. De volgende dag zien we de gevolgen. Modderstromen uit de bergen blokkeren delen van de weg.
Vandaag rijden we naar Tokmok. Voor de afwisseling een prachtige ‘Chinees asfalt’ weg door de bergen. We zoeven door een schitterend berglandschap naar de grote weg richting Bishkek.
Direct na de afslag zijn we de pineut…. Politie! Halt! We hebben te hard gereden, 75 km waar je 60 mag. Het maakt niet uit dat het bord 60 VOOR de afslag staat waar wij de weg opgedraaid zijn…. Maar onverbiddelijk, er is een foto, dus we moeten betalen. Eerst 4000 Som, maar met een beetje praten is 3000 Som (€ 37,50) ook goed…. We sturen direct een waarschuwing per app naar de anderen…. Later horen we dat nog 2 stellen gepakt zijn en iets beter onderhandeld hebben dan wij….. (2000 Som!) We hebben geen bon, dus we weten waar het geld gebleven is…..
Onderweg rijden we regelmatig langs dorpjes en stadjes met leuke bazaars. Prima plek om even wat groente, fruit en lekkere broodjes te kopen. Onderweg ook de meest absurde obstakels. Pech betekent ook echt pech en staan op de plek waar het gebeurt is…. midden op de weg…..
Net voorbij Tokmok parkeren we de auto bij Burana. Burana, of Boilasagun, was van de 9e tot de 14e eeuw een belangrijke handelsstad op de zijderoute. Nu rest alleen de Burana minaret, wat grafheuvels, rotstekeningen en prachtige ‘mensbeelden’. In het bijbehorende winkeltje ontdekken we fantastische spullen. We kopen beiden een vilten hoed/pet en 2 prachtige sjaals van zijde en vervilte wol…..
Vandaag, maandag 30 juli, staat Bishkek op het programma. Het is geen lange rit, dus we besluiten met een ander koppel door de binnenlanden te rijden. We zien nu het platteland met karakteristieke dorpjes en huizen met prachtig houtwerk. We stoppen even bij een ouderwetse bakker voor lekkere broodjes in een stookhut met een een ronde oven. Veel landbouw, een ingewikkeld systeem van irrigatiekanalen en zo nu en dan wat koeien en schapen.
Verrassende en leuke ontmoetingen met vriendelijke Kirgistanen. Wanneer we twijfelen of we de goede weg te pakken hebben worden we spontaan de goede kant uit gestuurd en de auto blijft zelfs op ons wachten bij een volgend kruispunt….. Als we even pauzeren worden we aangesproken in het Duits. Een mennoniet, wiens voorouders zich 500 jaar geleden in Kirgistan gevestigd hebben. Hij spreekt nog prima Duits en ziet er zelfs nog Duits uit! We besluiten in plaats van de hete stad Bishkek te vermijden en te kiezen voor een overnachting in het aangrenzende Nationale Park Ala Archa. Mooi plekje aan de rivier met een vuurplaats, dus de heren gaan vuurtje stoken!
Rustig dagje in het Nationaal Park Ala Archa. Mooie wandeling langs de rivier gemaakt.
Met grijs weer en een harde wind verlaten we de volgende ochtend het Nationaal Park. Naar mate we dichter bij Bishkek komen wordt de stof en zandstorm erger. Via ingewikkelde omleidingen en bijna goed klem te hebben gezeten met de camper in de nauwe straatjes komen we aan op de parking van Hotel Ak Kerne.
Snel geïnstalleerd en de stad in per taxi. Belevenis op zich! Wat een hectisch verkeer! We worden afgezet bij het ‘Witte Huis’ (zetel van de president) en zien de wisseling van de wacht.
Ernaast in het park een soort Tivoli voor kinderen. Leuk om te zien. Geen geschreeuw of gekrijs. Gewoon spelende kinderen die enorm veel plezier hebben in de verschillende kermisattracties en speeltoestellen. We gaan even zitten kijken en eten wat in een uitbundig versierd eettentje.
We lopen verder langs allerlei grootse gebouwen en musea richting de Osh bazaar. Fantastisch, wat een wirwar van kraampjes, containers, oude overkappingen die te samen de Osh bazaar vormen. Allerlei kleding, traditioneel en modern. We zien een bruidje die haar jurk past samen met haar moeder in kledendracht…. Veel stoffen en nog veel meer. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is te koop.
We sluiten ons bezoek aan Bishkek af met een gezellig etentje. Helaas was mijn bestelling niet niet ‘aangekomen’ dus een half uurtje na de anderen krijg is nog een lekkere spies…..
Donderdagochtend, 2 augustus, vertrekken we richting Osh. Verkeer in de stad blijft hectisch maar we lijken eraan te wennen. Prachtige oude vrachtwagens, fietsers die met gevaar voor eigen leven de snelweg trotseren, op een twee-baans weg met 2 auto’s tegelijkertijd inhalen terwijl een tegenligger gewoon voorbij raast…. en natuurlijk de vrachtwagens vol hooi langs de weg (te koop!).
Vandaag staat er een prachtige pas op het programma. De Too pas van 3229 meter hoog. Dit is een tolweg, dus vooral vrachtverkeer en busjes. De pas is flink stijl, maar wel breed. Het is een lastige pas omdat de meeste vrachtwagens bijna tot stilstand komen en het is moeilijk passeren. Om niet ook stil te vallen moeten we wel een beetje snelheid houden…..
Bij de top een tunnel. Eenrichtingsverkeer. Stoplichten voor de vrachtwagens en ons, de personenauto’s trekken zich nergens wat van aan, die rijden gewoon…. In de tunnel geen ventilatie en het ziet blauw van de diesellucht… Midden in de tunnel zijn toch nog mensen aan het werk….. Als we de tunnel uitkomen een lange geleidelijke afdaling naar 2600 meter, helaas deels in de mist. We blijven op de hoogvlakte. Langs de weg veel stalletjes met kaasbolletjes. Gortzout! voor ons niet te eten. In het achterland yurts met kuddes paarden, koeien en schapen. Dit alles tegen de coulissen van de hoge met sneeuw bedekte bergen. Prachtig!
We overnachten vlak voor de Otmok pas op 2300 meter hoogte. Te midden van de kuddes.
Heel vroeg wakker! Loop om 7 uur al buiten met Sam. Zon komt langzaam boven de bergen uit. Alles is nog in ruste. Wat een mooie wereld! Enig nadeel is dat Sam zich ongemerkt te barsten eet in alle poepvarianten die er liggen…. Hij is er ‘s avonds zelfs een beetje ziek van.
Laat vertrokken voor een prachtige rit door bergen, over passen, langs stuwmeren en rivieren. Wat een rit! Eerst passeren we de Ala Bel pas.
De afdaling en de daaropvolgende kloof zijn prachtig. Bij Toktogul begint een stuwmeer met op de achtergrond een ‘gouden’ bergketen met fantastische tekening in de rotsen.
Dan rijden we weer over een pas door een ‘fluwelen’ landschap van groene heuvels. De Tien-Schan Highway loopt vervolgens hoog langs een kloof met in de diepte een brede diep blauw-groene rivier. De 250 km van vandaag zijn wel lang (slechte wegen) maar ook vol prachtige landschappen. Een van de mooiste ritten tot dusverre!
We overnachten bij de rivier aan een strandje met een restaurantje. ‘s Avonds liggen we aan (grote vierkante houten bedden, schoenen uit en zit/liggen met in het midden het eten) voor een vismaaltijd met bier. Lekker! Zaterdagochtend, 4 augustus, beginnen we met even lekker zwemmen in de rivier. Toch nog verrassend koud! Dan op weg naar Osh. Super slechte weg en weinig te zien. Na al het spektakel van de afgelopen dagen… zo saai is het nu. Op de huiveringwekkende inhaal acties van tegenliggers na…. Dan ben je gelijk helemaal wakker! Leuk om te zien de watermolens onderweg. Slimme toepassing van petflessen!
Frans krijgt onderweg bij een garage oude rubber binnenbanden om de afdichting van de dieseltonnen te verbeteren. Omdat we in het volgende land wat we doorkruisen, Oezbekistan, geen diesel kunnen kopen, hebben we 5 tonnen gekocht om 120 liter diesel mee te kunnen nemen (we moeten 1800 km overbruggen, samen met de 90 liter tank van de auto moet dit genoeg zijn). We stoppen onderweg om dit voor elkaar te maken. Lijkt klaarblijkelijk net of we pech hebben, want achtereenvolgens stopt een grote Zwitserse camper en daarna een stel reisgenoten. Wel gezellig!
Bij Jalal-Abad gooien we alle tanks vol. Na even kletsen krijgen we een hulpje om de tonnen te vullen, dicht te plakken met tape en vervolgens in vuilniszakken te verpakken. Diesellucht is geen pretje in de camper, dus we proberen alles zo goed mogelijk te verpakken. Helemaal vol rijden we door naar Osh, het Sunny Hostel, midden in de stad. We krijgen een mooi plekje in de schaduw. Ondanks dat is het warm. Ruim 35 graden. Met de aanwezige reisgenoten (deel is blijven staan op de vorige overnachtingsplaats) maken we er een gezellige avond van.
Zondagochtend vroeg (10 uur) rijden we met een taxi naar de grote bazaar. We worden uitgezet bij de kleding bazaar. Daar is nog veel dicht, dus we lopen naar de andere kant. Daar is een enorme bazaar met van alles wat je maar kan bedenken. Van babywiegjes tot ventilatoren (we scoren een extra 12 volt ventilator!!!), slagerijtjes in de open lucht, stoffen, fournituren, elektronica, plantjes, kippen, maar ook oude ambachten als blikslagers, smeden en nog veel meer.
Terug naar de camper lopen we door een park met net als eerder in Bishkek allerlei speeltoestellen en kermisattracties voor kinderen. Opnieuw schitterend om te zien hoe de kinderen zich met eenvoudige spelletjes (bijvoorbeeld nepvisjes vangen) vermaken. Niet alleen de kinderen spelen, ook de volwassen spelen spelletjes. Schaken, triktrak en andere bordspelletjes. Het is een lekker relaxed sfeertje in de schaduw van de bomen langs de rivier. Toch snel terug naar de camper. Het is te warm om Sam lang alleen te laten.
Onze nieuwe ventilator werkt fantastisch. Sam één en wij één. Boven ons bed, dus we hebben heerlijk geslapen! Buiten is het al snel te warm, boven de 35 graden, om Sam alleen te laten en de stad in te gaan. We hangen wat rond de camper, wassen wat, doen wat boodschappen, werken wat aan de blog…… Tegen 17:00 uur staat de auto weer in de schaduw en koelt het wat af. We laten Sam in de schaduw op zijn koelmat met 2 ventilatoren op hem gericht achter en nemen een taxi naar de berg Sulajan Too (ook wel troon van Salomon genoemd), die midden in Osh boven de stad uittorent . Dit is een heilige berg met bovenop een museum en mausolea. We worden afgezet bij de poort en klimmen omhoog naar het museum. We krijgen een rondleiding langs de bezienswaardigheden (vondsten uit de tijd van de vuuraanbidders, sjamanen, rotsgraven en rotstekeningen). Daarna lopen we door naar het uitzichtplatform en het Mausoleum van Barbur, een kleine moskee.
We hebben prachtig uitzicht over de stad Osh. Weinig hoogbouw en in verhouding heel veel groen. Het is een groene oase in een verder kaal heuvellandschap. We lopen de berg weer naar beneden via de steile stadskant. We komen weer uit midden in het stadpark met alle speeltoestellen waar we eerder ook al waren. Daar drinken en eten we wat. Afscheid van Osh
Dinsdag, 7 augustus, vandaag zouden we vroeg vertrekken om de grens met Oezbekistan te passeren. Helaas, een ‘kleine’ Russische kink in de kabel. Op de invoerpapieren van auto in Rusland is als uiterste uitreisdatum 19 juli opgenomen. Is ons niet opgevallen omdat wij niet wisten dat Rusland, Kazachstan en Kirgistan een douane unie vormen. Wat betekent dat wij officieel vandaag dus pas met de auto uitreizen!!!! Foutje van de organisatie! De datum had 19 augustus moeten zijn! Dit betekent dat vandaag alle autobazen om 9:00 bij de douane in Osh moeten zijn met een tolk. Wij zijn er keurig om 9:00 uur, de tolk komt pas om 10:30 aankakken…. Dan begint het lange wachten…. Tegen 12:00 mogen de eersten naar binnen. Allerlei gegevens opnieuw ingevoerd, paspoort controle, 6 handtekeningen, een door de tolk vertaalde uitleg en excuusbrief en dan weer wachten….. Dan mogen we naar boven om bij de bank een rekening te openen om de boete te betallen. Iedereen moet dit persoonlijk doen! Om 14:00 zijn we weer terug bij de camper en maken we ons klaar voor de grenspassage… Het zal ons benieuwen……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten