Onderweg naar de Noordkaap, Deel 6, Noord Noorwegen - Nordland en de gletchers

Maandag 24 juli. Vanaf ons idyllische plekje op camping Osen is het weer tijd om verder te trekken naar het Noorden. Nog even boodschappen doen. Het bier en de wijn uit Nederland zijn op, dus we hebben voor het eerst Noors bier gekocht (12 blikjes voor 25 euro!). Wijn is zelf nog erger! Daarvoor moet je naar de Vinmonopolet (staatswinkel) en die zijn alleen in de grote steden te vinden. Dit lukt in Namsos, een 50 kilometer verder noordwaarts (ik koop een gewone fles wijn voor ongeveer 18 euro!). Je verbaast je erover dat er in Noorwegen toch nog zo veel gedronken wordt!  Maar Noorwegen is duur. De kosten van levensmiddelen zijn minstens 2 maal zo hoog als in Nederland. Zo hebben we voor een brood prijzen betaald tussen de 2 en de 5 euro…. Maar dat weet je als je naar Noorwegen gaat, dus daar moet je niet over zeuren…. Drank weer aangevuld (rib achtergelaten) en met goede moed weer richting het Noorden. We volgen een stukje van de RV17 en komen bij Hoylandet bij een oude, 30 meter lange, overdekte houten brug. Wat hier het nut van was? 

Stukje verder, weer op de E6 (de grote weg richting Narvik), stoppen we bij de langste zalmtrap van het Noorden. Hier worden de zalmen in etappes geholpen tegen de waterval omhoog te zwemmen. Aan de zijkant van de zalmtrap is een kijkraam gemaakt waar je onder het water naar de voorbij zwemmende zalmen kunt kijken. We zien 1 rustende zalm…

 

Het is prachtig weer dus we stoppen vroeg bij de camping van Harran.

Hoe blond kun je zijn deel 8, een slapend blonde kop
Een warme douche kost 10 kronen en dan heb je 5 minuten warm water. Met 2 douches voor de hele camping is het ’s ochtends dringen geblazen. Ben ik eindelijk aan de beurt, alles in de aanslag om binnen 5 minuten mijn haar gewassen te hebben en te douchen, wil het muntje van 10 kronen in het apparaat gooien…. Past niet…kom tot de ontdekking dat ik (zonder bril) een 20 kronen munt gepakt heb…..  Dus, handdoek om, de op hun beurt wachtende dames gevraagd of ze konden wisselen….. Nee dus! En dan is er een schat van een Noorse dame die mijn 20 kronen munt even gaat wisselen….


Weer helemaal fris en wakker in het zonnetje ontbeten. Het is ongekend mooi weer, 25 graden en we rijden noordwaarts op de E6. Een bosachtig landschap met riviertjes, watervallen en zo nu en dan een paar huizen.

Soms een brede 2-baans weg, soms een smalle door de heuvels kronkelende enkele rijbaan. Meestal gaat dit goed, maar helaas niet altijd. Ineens komt alle verkeer tot stilstand. Verderop is het fout gegaan in een bocht. Een vrachtwagen en een auto hebben elkaar goed geraakt. Alles lijkt goed afgelopen, maar de hele weg is geblokkeerd.

Iedereen staat buiten en een wachtende touringcar serveert zelfs de lunch buiten de bus….. Na ongeveer drie kwartier wachten is een deel van de weg vrijgemaakt en kunnen we om de beurt weer gaan rijden.

Vrolijke intermezzo, to zwaai or not to zwaai
Campers hebben de gewoonte om onderweg naar elkaar te zwaaien. Let wel! Soort zoekt soort. Wij zwaaien niet naar buscampers en de grote (dure) jongens zwaaien niet naar ons… We hebben een ochtend geturfd. Van de 63 campers die we tegenkomen zwaaien er 29. Wie en waarom zwaaien niet? Dames zwaaien niet naar dames achter het stuur. Te druk met het stuur vasthouden? Dames zwaaien wel naar Frans!  Andere motivatie? Heren zwaaien niet naar dames. Nieuwe wetgeving in A’dam meegekregen? Noren zwaaien zelden. Te stug en stijf, dus we zijn al voorbij als ze zwaaien?

Fotostop bij de Poort naar Noord Noorwegen – Nordland – en dan weer door op de prachtige weg langs snel stromende rivieren, meren en bergen met eeuwige sneeuw. Bij Laksfors stoppen we bij een grote waterval. We zien de zalmen uit het water omhoog springen in een poging stroomopwaarts te komen. Wat een enorme drang om zo’n prestatie te leveren!

Volgende stop is het stadje Mosjoen en Sjogata. Een wijkje met oude houten huizen op palen gebouwd rond 1900 aan het fjord. Doet gezellig maar ook wat gekunsteld aan.

Eigenlijk willen we hier blijven staan, maar alle camperplekken zijn verboden of opgeheven, dus rijden we naar een parkeerplaats bij de afrit naar de Korgerfjellet. We overnachten hier met prachtig uitzicht over de witte bergtoppen.

Midden in de nacht staat de hele parkeerplaats rechtop in bed…. Een tractor met giertank komt om 3:20 uur de WC leegpompen…. ’s Ochtends nemen we in plaats van de tunnel de oude weg over de Korgerfjellet. Op de top gaan Sam en Panter even spazieren….

Hoe blond kun je zijn deel 9, een blond blind peerd met oogkleppen….
In Mo I Rana willen we het oude centrum, Moholmen, zien. We parkeren in de haven en lopen in een kwartiertje naar het centrum. Dan zien we over het spoor het oude centrum liggen en na 10 minuten lopen staan we in de Moholmen… en kijken naar de achterkant van onze geparkeerde camper….

Moholmen is een klein buurtje met houten huizen aan het fjord, beetje vergelijkbaar met de Sjogata in Mosjoen, alleen net iets minder toeristisch en wat authentieker. Heel fraai gerestaureerd met een combinatie van moderne kunst in de aanleg van de boulevard langs het fjord (futuristische ligstoelen en een wandelpad met geroest staal). Sam maakt een vriendje, een Ierse wolfshond van zes jaar oud. Prachtig beest! 

Weer door over een smalle binnenweg van 30 km naar de gletsjer Svartisen. Onderweg een stop bij de Gronligrot. Er was al gewaarschuwd dat het een steile weg naar boven was, maar dit was echt even zweten, op de gravelweg slipt de auto alle kanten op.... Gelukkig geen tegenliggers… De grot zelf valt zwaar tegen. Weinig bijzonder of we zijn verschrikkelijk verwend. Het zal het laatste wel zijn.

Terug naar beneden begint het lampje van de remvloeistof te branden….. Zo steil dat het metertje in het reservoir te weinig vloeistof meet… Gelukkig is het laatste stuk naar het vertrekpunt van de boot naar de gletsjer vlak. We vinden een mooi plekje aan het water. Het stikt alleen van de vliegen en we worden fors geprikt terwijl we aan het smeren zijn….

‘s Ochtends nemen we de 10:00 uur boot en lopen over de voormalige gletsjerbodem omhoog. Prachtig om te zien hoe de beweging van de gletsjer horizontale ribbels in de steen heeft geslepen.

Het officiële pad loopt tot ongeveer 700 meter voor de voet van de gletsjer. Borden waarschuwen voor vallende ijsbrokken die vloedgolven tot 15 meter kunnen veroorzaken! Uiteraard klimmen wij net als de meesten door. Het is lastig klimmen en klauteren. Je weet niet waar je langs moet en je voorgangers zijn na 20 meter al uit zicht tussen de rotsen. Maar we halen het. Vlakbij is het toch wel beangstigend. Je ziet enorme scheuren, bijna vallende huizen van ijs en het is warm…. Overal drupt en sijpelt het water…..

Terug is zwaar. We zijn moe en het is echt warm. Rond 15:00 zijn we terug in de camper. Het is 27 graden in de camper, dus Sam en Panter zijn blij dat ze naar buiten mogen! We hebben camperfaciliteiten nodig dus we pakken op en rijden naar de camping van Mo I Rana. Een rijtjes camping keurig in het gelid. Wij hebben geen stroom nodig dus mogen op het vrije veld. Al snel zijn we omringd door motorrijders met kleine tentjes. Vrijdag 28 juli. Nog steeds prachtig weer als we verder rijden op RV17.

Fantastische landschappen met als hoogtepunt een 3 kwartier lange veerboot tussen Kilboghamn en Jervik. Hier passeren we de poolcirkel. We genieten op het dek in het zonnetje van werkelijk schitterend (zee)landschap.

De tweede veerboottocht vandaag is spectaculair vanwege het gepas en gemeet om iedereen aan boord te krijgen. Het is maar goed dat onze fietsen hoog achter op de camper hangen, want doordat de camper achter ons zijn neus hieronder kan parkeren kan een andere camper nog net mee….  We zitten nu aan de andere kant van de Svartisen gletsjer, de westkant, en kijken vanaf onze camperplek bij het informatiecentrum prachtig op het ijs aan de overkant van het meer. ’s Avonds loop ik een uitgezette natuurwandeling met op de achtergrond de gletsjer. Morgen gaan we deze kant van de gletsjer nader bekijken.

s’ Ochtends om 10 uur stappen we op de boot. Aan de overkant kun je fietsen huren voor de wandeling van 4,5 km naar de voet van de gletsjer, maar wij besluiten te gaan lopen. Aangekomen is het nog 700 meter steil klauteren over losse stenen en door een soort schoorsteen omhoog. Zwaar werk! Eenmaal boven is de gletsjer minder spectaculair als die aan de oostkant. Maar het blijft een geweldig gezicht en een magnifiek natuurfenomeen. Geweldig om hier zo dicht bij te zijn!

Terug onderweg trakteren wij ons zelf op een lekker broodje ei en zalm op het terras met uitzicht op de gletsjer. Boot weer terug en oppakken voor nog een stukje RV17 langs de kust.

We stoppen bij Storvika op een camperplek aan zee. Er is zelfs strand! Dus een fotomoment met ons 3-en in de poolzee..…Panter wilde niet mee….

Dan begint het tegen 5 uur te regenen en het komt met bakken uit de lucht. Ook de volgende ochtend vertrekken we in de regen. Het laatste stukje RV17 brengt ons naar de Saltstraumen vlak voor Bodo. Het water wordt door de eb en vloed beweging met enorme snelheid door een engte geperst en veroorzaakt een maalstroom. We nemen de camping vlakbij en gaan kijken. Niet echt spectaculair (verwende nesten zijn wij!).

Maandag 31 juli rijden we met het zonnetje in de rug noordwaarts over de E6. Opnieuw een fantastische route met haast on Europese landschappen. Het weidse doet wel wat denken aan Amerika, alleen de kleuren zijn wat minder fel en helder.

Doel voor vandaag is Bognes, daar verlaten we Nordland en nemen we de veerboot naar de Lofoten, een lang gekoesterde wens om op de Lofoten rond te reizen gaat in vervulling…..