Onderweg naar de Noordkaap, Deel 7, Noord Noorwegen - de Lofoten en de Vesteralen

Vanaf de boot zien we in de verte de Lofoten liggen. De grillig gevormde bergen liggen als een zwarte keten in de zee.

Als we de haven van Lodingen invaren zien we al dat de camperplek in de haven bomvol is, dus rijden we door naar de camping van Gullesfjord. We krijgen een plekje aan het fjord en kunnen nog even buiten zitten. Genieten van een prachtige zonsondergang.

’s Nachts begint het te regenen en het blijft regenen. De volgende dag, dinsdag 1 augustus, rijden we naar Kabelvag. Vast een prachtige route, maar we zien alleen ruitenwissers, regen en mist. Gelukkig krijgen we op de terugweg nog een herkansing want we moeten dezelfde weg terugrijden. Tijd voor de wasmachine, weblog en een spannend boek. Naast regen vannacht ook storm! Als de meeste regen is weggewaaid pakken we de fietsen en gaan naar het dorp. Een combiticket voor het Lofotenmuseum, Galeri Espolin en het Akvariet geeft genoeg te zien en te doen. We starten in het aquarium. Veel verschillende soorten vis in grote bassins met glazen wanden. Leuk om rond te kijken.

Galeri Espolin laat in hoofdzaak werk van de kunstenaar Espolin zien. Vrij duister en somber werk, vaak met als thema arbeidsethos en het noodlot, maar wel indrukwekkend. Het Lofotenmuseum met vissershuisjes, oude boten en werktuigen is echt interessant. Geeft een aardig beeld van hoe het er in Lofoten rond de 18e en 19e eeuw aan toe ging.

Dan fietsen we het dorp in. Drie huizen en een haventje….. stelt dus echt niets voor. Wel een biologische winkel (Duitse eigenaar) en we kopen een zalig broodje en geitenkaas (gemaakt door een Nederlandse boer op de Lofoten!).

Terug op de camping kunnen we buiten in een voorzichtig zonnetje zitten, wel met een vest aan. De weeromslag zet door en de volgende ochtend rijden we in het zonnetje een smal weggetje op richting Henningsvaer, het Venetië van het noorden….. (zijn dus duidelijk nooit in Venetië geweest…..). Maar het is een leuk klein plaatsje. Gezellig druk met toeristen, terrasjes en grappige winkeltjes variërend van lifestyle tot een glasblazerij.

Terug naar de hoofdweg. Het is druk. Hoogseizoen en dat is te merken aan de vele campers, caravans, motoren en fietsers. We slaan weer af naar de kust. De noordwest kant deze keer. We komen nu in een niet toeristisch gebied (denken we….). Bij de oude burg van Eggum (in werkelijkheid een radarpost van de Duitsers uit de 2e WO) is een picknickplek ingericht met camperplekken prachtig uitkijkend over zee.

Midden in het aangrenzende natuurgebied aan de kust is een kunstobject neergezet. Het hoofd van Markus Raetz. Vanaf de foto dacht ik dat het een beeld van 2 a 3 meter hoog was….. In werkelijkheid is het slechts 30 cm hoog….. Maar wel mooi. Vanuit iedere hoek zie je een ander hoofd. De camperplekken en de heuvel rondom lopen langzaam helemaal vol met campers, busjes, tentjes en mensen van allerlei pluimage. BBQ’s gaan aan, vuurtjes worden gestookt… Kortom het is gezellig en we beleven weer een prachtige zonsondergang.

Tot diep in de nacht blijven de auto’s af en aanrijden. De Lofoten zijn een prachtig, maar wel druk paradijsje. Zelfs in zo’n afgelegen natuurgebiedje is het dringen.

De volgende ochtend rijden we met een stralend zonnetje naar het Vikingmuseum in Borg. In een nagebouwd Longhuis worden allerlei voorbeelden van ambachten en handwerken uit de Vikingtijd getoond. Met een replica van een Vikingschip maken we een zeiltochtje over het fjord samen met de Nederlanders die we ook al in Eggum tegengekomen waren. Kortom, een gezellig en interessant bezoek!

Dan weer door naar het zuiden van de Lofoten. Onder de stralende blauwe hemel zien we het ene witte zandstrand na het andere. Bij Ramberg is ons geduld op. We willen het witte zand tussen onze tenen voelen! Dus we pakken de camping. Opnieuw bomvol en een beetje een raar plekje, maar we staan en genieten van strand, zee en zon!

Zaterdag 5 augustus, we worden wakker in een hele kleine wereld. Mist en het is koud! Een grote wolk blijft de hele dag aan onze kant van de berg hangen. ’s Middags fietsen we 16 km naar Nussfjord, een vissersdorpje aan de andere kant van de berg en dus in de zon! Het dorpje zelf valt tegen. Leuke buitenkant, maar verder weinig te zien (behalve toeristen). Terug 16 km tegen de wind in en weer naar de mist en de kou valt niet mee. E-Bikes zijn dan wel geweldig!

’s Avonds eten we super in het restaurant van de camping. Vooraf stokvissalade en als hoofdgerecht schelvis op een bedje van groene linzen, wortel en bacon. Als toetje krijg ik geitenkaas. Zoveel kaas! Ik heb iets gedaan wat ik nog nooit gedaan heb….. ik heb ¾ meegenomen in een servet in mijn tas….. Vond het zo lekker en zo zonde om te laten liggen…. Heb er dus nog een paar dagen in de camper van genoten! Zondag rijden we naar het zuidelijkste puntje van de Lofoten, het dorpje A.

In het visserijmuseum krijgen we een uitgebreide rondleiding over het vissersleven tot 1950. De Lofoten zijn door de gunstige ligging aan de warme golfstroom een broedplaats voor kabeljauw. Daarom kwamen vroeger tot 30.000 vissers naar de Lofoten om in de wintermaanden in open bootjes op kabeljauw te vissen. Meest Noorse boeren die op deze manier in het winterseizoen bij verdienden. De kabeljauw werd op houten rekken gedroogd tot stokvis en was lange tijd een van de belangrijkste exportproducten van Noorwegen.

We zijn inmiddels een beetje zat van alle (toeristische) drukte en omdat Frans graag de finale van het vrouwenvoetbal wil zien zoeken we bijtijds een rustig plekje. Het wordt Uttakleiv. Een camper/kampeerplek aan het strand aan het einde van de bewoonde wereld. Speciaal voor het natuurgebied en ongeveer 15 huizen is een smalle tunnel van anderhalve km aangelegd! Helaas ook te ver voor bereik voor Frans…. Geen live streaming dus van de finale….. Plekje zelf is wel weer prachtig. Hoog boven de rotsen uitkijkend over zee.

Jammer dat het nog steeds wat miezerig en mistig is. Ook de volgende dag blijft het miezeren als we over de Lofoten terug omhoog rijden. We stoppen nog even bij Kabelvag bij de Kathedraal (zou 1200 man in moeten kunnen, maar volgens ons dan wel in laagjes….) en dan richting de Vesteralen, de eilandengroep ten noorden van de Lofoten.

We nemen de pont van Fiskebol naar Melbu en komen in een prachtig, rustig (niet toeristische) landschap wat zeker niet onderdoet voor de Lofoten. We stoppen voor de nacht op een parkeerplaats bij een strandje. Met picknicktas, Sam aan de lijn en Panter onder de arm op naar het strand. Super uitzicht en zelfs weer een zonnetje!

’s Ochtends is het helemaal genieten onder een strak blauwe lucht. Wat een uitzicht!

We rijden het eiland Hadselloya verder rond en in Stokmarknes bezoeken we het Hurtigrute museum. We bezichtigen de MS Finnmark uit 1956. Het tijdsbeeld en luxe van toen zijn leuk om te zien.

Dan verder over de brug naar Langoya en via binnenwegen door een indrukwekkend landschap rijden we naar Sto.

Hier vandaan worden tochten om walvissen te spotten georganiseerd en eigenlijk willen we dan wel doen….. Maar het blijkt dat je 8 uur op zo’n boot moet zitten…. Daar hebben we geen zin in (het spookbeeld van 8 uur lang zeeziek zijn…..). Wel een mooi plekje aan de haven en tot onze verrassing zien we de Nederlanders die we ook in Eggum en in Borg ontmoet hadden.

We besluiten een dagje te blijven staan en doen een stukje van de Koninginneroute (een wandelpad van ca. 15 km langs het strand en door de bergen weer terug). We lopen misschien een kwart. Erg mooi, maar ook zwaar wandelen en klauteren over de rotsen.

We spreken ’s avonds in het restaurant andere Nederlanders die ruim 8 uur over de hele wandeling gedaan hebben! Ik eet rendier (smaakt als een soort rollade, maar wel lekker) en Frans heilbot. Super klaargemaakt! Met een Artic biertje. Volgende dag, 10 augustus, weer tijd om verder te trekken. Eerst naar het dorpje Nyksund. Hemelsbreed 5 km van Sto vandaan, maar met de auto 25 km over een spectaculaire (smalle) weg.

Nyksund is een spookdorpje wat weer in gebruik genomen is door kunstenaars, galerieën en restaurantjes. Dorpje is mooi, maar toch nog wel erg verlaten.

Dan een lange rit door de binnenlanden van Vesteralen. Het begint weer te miezeren en we stoppen in Harstad. Helaas zijn de camperplekken in het centrum vol en we komen op de camping aan het fjord terecht. Prima plekje voor onze laatste nacht op de Vesteralen. Wat zijn dit prachtige eilanden! Net zo mooi als de Lofoten, maar dan zonder alle drukte en poespas! Morgen gaan we weer terug naar het vasteland van Noorwegen.