Onderweg naar de Noordkaap, Deel 8, Noord Noorwegen - Senja, Tromso en de Noordkaap

De Noordkaap….. Done it! Zondag 20 augustus bereiken we onder barre omstandigheden, dichte mist en stromende regen, de Noordkaap. Eerst even 25 euro per man dokken en dan mogen we het parkeerterrein oprijden. In een groot, deels ondergronds, centrum worden we ontvangen met een film, een lichtshow en een enorme souvenirwinkel. Buiten zien we in de mist nog net de wereldbol…..

 

Morgen is alles beter…. Yes! De volgende ochtend is het helder en zien we waar we zijn. 300 meter boven zee op het (bijna) noordelijkste puntje van Europa. We wandelen wat rond en zien vol verbazing het gebeuren aan. Iedereen moet op de foto met de wereldbol, liefst in verschillende houdingen, en als de bussen van de Hurtigruten arriveren is het dringen geblazen.

We houden het al snel voor gezien en rijden met de camper weer zuidwaarts. Dan zien we pas hoe mooi het hier ‘on top of the world’ is. Op de heenweg waren we omhoog gekropen met 20 meter zicht, maar nu ontvouwt zich een prachtig kaal heuvellandschap met meertjes en doorkijkjes naar de kliffenkust. Genieten geblazen dus….

Maar, er is meer dan de Noordkaap. De vorige blog eindigt vrijdag 11 augustus met het verlaten van de Vesteralen en daar pakken we de blog weer op. Terug op het vasteland verandert het landschap. Veel bosrijker en eenmaal terug op de E6 boven Narvik lijkt de wereld uitgestorven.


Hoe blond kun je zijn deel 10, alleen op de wereld….
Zalig, wat een rust….  De weg alleen voor ons…. Tot we achterop de file rijden…. De E6 blijkt afgezet van 11:00 tot 13:30 in verband met de Artic Race. Een vierdaagse wielerkoers boven de poolcirkel. Nu snappen we ook de borden die we eerder al tegengekomen waren….. Dan maar even lekker lunchen, wandelen met Sam langs de file……

Wat later dan gepland bereiken we het Polar Park. Een groots opgezette dierentuin waar dieren uit de poolstreek te zien zijn in hun natuurlijke habitat. We zien een roedel wolven, elanden, lynxen, een badderende beer, muskusossen, rendieren en herten. Geweldig om te zien!

We overnachten als enige gasten bij een boerderijcamping. De volgende ochtend ontbijten we in een stralend zonnetje met de hele familie aan de picknicktafel.

Onderweg richting Senja trekt het dicht en begint het te regenen. We stoppen bij de oude handelspost Hamn i Senja, nu een luxe ressort. We lunchen met wafels en mogen deze zelf bakken….  Dat hebben ze geweten! Veel te veel beslag en we maken er een zootje van, maar ze smaken prima!

Verder langs een aantal architectuur objecten aan de kust. De eerste is ‘that sinking feeling’. Een uitzichtpunt over de baai bij Bergsbotn met prachtig golvende platforms.

Soms ontmoet je op reis steeds weer dezelfde mensen. Zo treffen we opnieuw de Nederlandse familie die we al eerder gesproken hadden op de Lofoten en de Vesteralen. Gezellig! We rijden verder naar het volgende architectuur object bij Tungeneset. Een golvende houten catwalk met uitzicht op de ‘Devils teeth’, een keten zwarte bergpieken in zee.

Verder over de smalle, maar prachtige kustweg richting Ersfjord. Hier ligt het derde object, maar het minst interessant (een vreemd gevormd WC-huisje). Onze aandacht gaat uit naar het prachtige zandstrand met uitzicht op de ‘Devils teeth’. We parkeren de auto direct langs het strand en STAAN! Genieten van het uitzicht.

De Nederlandse familie sluit aan, maar heeft pech. De camper graaft zich in het zand. Het kost een uurtje graven, onze rijplaten, sleepkabel, schop, 2 behulpzame Noren en een 4x4 Nissan X-trail om de camper er weer uit te krijgen…..

Dan is het tijd om te genieten van een prachtige zonsondergang.

Zondag 13 augustus rijden we weg van het strand en vervolgen de kustweg naar Husoy, waar de huizen geankerd zijn met staalkabels tegen de enorme natuurkrachten die deze kust teisteren. Verder stelt het plaatsje niets voor, maar we wandelen met plezier in het zonnetje even rond.

We maken het rondje Senja af en rijden weer terug naar de E6 richting Tromso. We slaan af richting Tennes om de rotstekeningen te bekijken. Er is een mooie wandeling uitgezet langs drie locaties rotstekeningen. Sam en ik genieten, Frans wat minder, de gewrichten doen het niet zoals het moet.

We overnachten in het nabijgelegen haventje. ’s Ochtend worden we wakker met regen en de mooie binnendoor route naar Tromso valt letterlijk in het water.

Hoe blond kun je zijn deel 11, Tom en tunnels…..
De doorgaande weg loopt via een tunnel onder het stadscentrum van Tromso door. Tom doet het niet  in tunnels, dus we hadden al gezien dat we links moesten na de tunnel… Maar we hadden niet gerekend op rotondes in de tunnel….. Als je het niet weet rechtdoor is ons devies…. We komen uit in een tunnel met een waarschuwing voor maximale hoogte 2.30 meter…… Help, we zijn bijna 3 meter! Dat betekent keren op de weg in een tunnel! Grommende en hoofdschuddende Noren, maar we hebben het gered….


Nog nazwetend zoeken we de camping op. Een nette parkeerplaats met naast iedere plek een gifgroen kunstgrasveldje….. Panter heeft hier niets op tegen….. Tijd voor de wasmachine en de weblog.

De volgende dag rijden we op de fiets Tromso in. Eerst naar het universitair planetarium voor een indrukwekkende film over het noorderlicht en dan op de fiets het centrum in. Het Polar museum over de ontdekkingstochten naar de noord- en Zuidpool valt wat tegen. De geschiedenis over de walvis- en zeehondenjacht laat beelden zien die wij wat minder kunnen waarderen (andere landen andere culturen)…. Maar dan…. Ook Noorwegen kent bierbrouwerijen en wij genieten van een lekker biertje bij de grootste brouwerij van het noorden Mack (we zijn op de fiets!). Dan terug naar ons groene grasveldje.

Het is ’s nachts koud, zo’n 6 graden, maar als het zonnetje erbij komt zitten we lekker buiten te ontbijten. We trekken weer een stukje verder naar het noorden over de E6. Bij Skibotn lokt het zandstrand en we rijden een natuurgebiedje in. We vinden een super plekje bij de rivier. Het spel van eb en vloed met de rivier is heel bijzonder. Bij eb stroomt de rivier naar zee, bij vloed zie je de zee de rivier opkomen. We kunnen het heel goed zien, want we staan wat dichterbij dan gedacht…..

’s Nachts stormt het enorm. Van doodstil tot ineens enorme windvlagen en de camper staat te schudden op de wielen. De buurman van de camper verderop staat om half vier buiten om het een en ander weer vast te maken. Wij schudden alleen in bed maar van slapen komt niet veel….

Het blijft de hele dag hard waaien als we verder richting het noorden rijden. Onderweg naar een bijzondere brug draaien we een smalle weg in. Met een gangetje van 30 km per uur rijden we ineens vol in diepe gaten… Vind de auto niet leuk! Gelukkig draait en werkt alles nog! Dit is niet de eerste keer dat we dit meemaken in Noorwegen. Regelmatig worden mooie asfaltwegen onderbroken door een stuk gravel met gaten. Enige aanduiding is (soms) een pilaartje langs de weg…… En, zijn het geen gaten dan zijn het dieren......

Onderweg zien we weer gletsjers en we kunnen het niet laten er eentje van dichterbij te bekijken, de Oksfjordbre. Dit is de enige gletsjer in Noorwegen die nog tot aan het water loopt. Hoewel, wel wat twijfelachtig, je zou ook kunnen zeggen dat het onderste deel gewoon een restant sneeuw is…. De wandeling naar de voet van de gletsjer is opnieuw een klim en klauterpartij over natte stenen en beekjes. Sam vindt het leuk (staart recht omhoog!), maar met name de knie van Frans doet het niet meer. We besluiten na een kilometer weer terug te gaan. We hebben immers al zoveel gletsjer moois gezien….

Dus weer in de auto en door naar de beroemde rotstekeningen van Alta. Het is een Unesco object, dus hier geen klauterpartijen maar 3 km lange houten trappen en vlonders langs de rotstekeningen. Een deel van de rotstekeningen is rood ingekleurd, maar een deel ook niet. Zelfs met de beschrijving en de foto’s erbij is het dan lastig te herkennen. Maar, het is een prachtige route, mooi weer en een fantastische omgeving!

’s Avonds willen we overnachten aan het strand bij Alta, maar een bord no camping gebied ons om verder te rijden richting een parkeerplaats aan de E6, trouwens ook aan het strand. Gelukkig is er weinig verkeer en we slapen heerlijk. Vandaag, zaterdag 19 augustus, rijden we naar Hammerfest, de noordelijkste stad ter wereld! Het wordt de dag van rendieren! Op de weg, naast de weg, in de stad, naast de camper….. allemaal rendieren. Prachtige dieren. Wij staan vol verbazing met de camera in de aanslag op de weg te wachten totdat de rendieren aan de kant gaan…. De Noren scheuren ons en de rendieren met een rotgang voorbij! Gelukkig is iedereen aan elkaar gewend en alles gaat goed.

De route naar Hammerfest loopt langs een fjord en is een aaneenschakeling van prachtige vergezichten. Dat samen met het mooie weer en de rendieren maakt het tot een superdag! In Hammerfest parkeren we op de camperplek in de haven en gaan de stad in.

In het centrum bestaat uit een winkelstraat, een overdekt winkelcentrum, een mooie kerk en dat is het dan ook wel. Door het mooie weer is het terrasje in het centrum bomvol, dat dan wel weer.

We pakken de fiets om aan de andere kant van de haven de meridiaanzuil te bekijken. Als we arriveren staan twee rendieren bij de zuil te grazen….

Dan op zoek naar de weg naar het uitzichtpunt boven de stad. De route app op de telefoon brengt uitkomst, zij het dan wel de kortste weg binnendoor. Klimmen dus! Maar het uitzicht maakt veel goed!

’s Avonds is het feest in de stad en dat merken we, het wordt een onrustige nacht. De volgende ochtend is het regenachtig als we vertrekken.
De Noordkaap lokt en vandaag gaan we het halen! Onderweg wordt het weer steeds slechter. Regen, harde wind, mist. Zelfs de rendieren hebben een schuilplaats gezocht. Het laatste stuk kruipen we de heuvels op. Het zicht is hooguit 20 meter… Maar dan zien we de toegangspoort naar de Noordkaap…….