Terug van de Noorkaap, Deel 10, Finland - Bomen, rendieren, meren en bomen

Het is zondag 27 augustus als we Finland inrijden. Het is even zoeken naar de grens. Een douanegebouwtje en drie kilometer verder een bord, dat is alles. Na de grens met Rusland een heel verschil!

 

Het eerste stuk Finland is opnieuw desolaat. Kale vlakten, lage berkenboompjes, meertjes en naar mate we verder naar het zuiden rijden worden de boompjes bomen. De herfst zet in. De berken verkleuren voorzichtig naar geel. Ruska noemen ze dat hier. De periode van eind augustus tot eind september. Mooi, maar na een tijdje ook saai…. We stoppen in Inari. Hier staat het parlementsgebouw van de Sami in Finland. Naast de camping is een hotel en we verwennen ons met een etentje in het restaurant. Frans een karbonade en ik een stoofschotel met rendier. Als toetje kiest Frans cranberry ice with caramel. Zware tegenvaller voor hem want het blijken bevroren cranberry’s met caramel te zijn. Zuur met zoet. Niets voor Frans, maar ik vind het best lekker! ’s Nachts is het helder en koud, zo’n 2 graden. Brrrr…. Wanneer het zonnetjes er bij komt warmt het snel weer op tot een graad of 15. Een mooie dag voor de wasmachine en de weblog, dus we blijven een dagje staan.

’s Middags lopen we naar de SIIDA, een natuur en cultuur centrum en museum.

 

Binnen een mooie tentoonstelling over de Sami en natuur, maar het openluchtmuseum buiten is super. We zien hoe de Sami leefden. Eerst in plaggenhutten, later in steeds grotere blokhutten met berghutten voor allerlei doeleinden.

 

 

 

Voor de kinderen zijn lasso’s neergelegd om een ‘rendier’ te vangen. Frans kan het uiteraard niet laten…… bijna raak….

Wanneer we teruglopen, belanden we in Papana, een bar/eettentje in het dorp. Het is ook het plaatselijke trefpunt en take away, dus we kijken onze ogen uit. Naast een lekker biertje eet Frans een kebabschotel en ik een onverwachts lekkere pizza.

Dan is het tijd om verder te trekken. Het mooie weer laat ons een beetje in de steek en het miezert als we richting Rovamieni rijden. Bij Karhunpesakibi (de Finse namen bezorgen ons soms echt een knoop in de tong….) stoppen we. Lange trappen lopen langs een (onbewoond) berenhol naar het uitzichtpunt. Helaas is er niet veel te zien, ja bomen…. en nog eens bomen….

 

Hoe blond kun je zijn deel 13, money money  money
Finland heeft de euro. Dus wanneer ik een koelkastmagneet wil betalen met muntgeld is het weer even wennen. Tot twee maal toe moet de jongen achter de kassa mij corrigeren…. Is ook lastig te zien, 50 eurocent of 20 eurocent….. Weer even wennen, of moet ik gewoon mijn bril opzetten?


De grote weg loopt verder door de bossen en zo nu en dan zien we wat rendieren. Bij Saariselka steekt een kale bult boven de bomen uit. Ja, een heuvel van 400 meter en dus een wintersport centrum! We rijden naar boven. Uitzicht over kale heuveltoppen en skiliften. Het waait hard en het is er koud!

Snel verder naar Tankavaara Gold Village. In deze regio werd en wordt goud gevonden, dus is er een goud museum. De gold rush in het klein. Zelfs een Nederlandse bijdrage in de vorm van een Nederlandse femme fatale die in 1949 uiteindelijk Finland is uitgezet. De Petronellen Kukkulat is een 400 meter hoge heuvel met 2 glooiende toppen…. Genoemd naar Sylvia Petronella van der Moer…..

 

 

 We blijven in de schatgraverij. De volgende ochtend rijden we naar de Amethist mijn bij Lampivaara. De mijn ligt midden in een natuurgebied, dus de laatste 3 kilometer moeten we lopen. Een mooie wandeling in het zonnetje. Aangekomen krijgen we een privé rondleiding en zien we wat er allemaal gevonden wordt. De amethist wordt aan de oppervlakte gevonden en wij mogen zelf aan de slag. Dat is verslavend want overal liggen kleinere en grotere stukjes amethist. Ik vind een driekleurige steen (een sjamaan steen) met paarse amethist, witte kwarts en zwart rookkristal.

 

 

 

 

 Terug in het dorp zien we een groep rendieren. Alsof ze hier gevoerd worden zo rustig blijven ze staan…. De rendiershow…

 

In de reisgids wordt het dorpje Suvanto beschreven dat als een van de weinige Finse dorpjes de verschroeide aarde terreur van de 2e WO ongeschonden doorstaan heeft. We rijden erheen, 10 kilometer over een gravelweg, en zien een tiental oude boerderijtjes en berghokken mooi gelegen aan de rivier. Het is er uitgestorven. Er komt zelfs geen verbaasde bewoner kijken wat wij hier wel niet moeten. Nou, dat weten wij ook niet….

 

 

 

10 kilometer weer teruggehobbeld en op weg naar Savukoski, het echte thuis van de Kerstman volgens de reisgids…. Nou, ook hier is niemand thuis…..

 

 

 

Het is definitief naseizoen en toeristisch Finland is gesloten! Rest een prachtige rit door de bossen langs meertjes en verbaasde rendieren naar Sodankyla. Hier zoeken we de camping op en stoken een kampvuurtje in de stookhut. Het is lekker zitten naast het vuurtje!

De volgende ochtend is het weer opnieuw omgeslagen en het miezert. We bekijken de oude houten kerk, de Vanha Kirkko, en rijden via een omweg naar Rovamieni. De gele weg 962 gaat in eens over in een gravelweg. We snappen nu waarom Tom ons hier niet langs wilde hebben! Met alle rendieren die we zien is het toch best wel weer mooi.

 

 

 

 

 Het laatste stuk in de regen over de hoofdweg is veel minder. Regen, auto’s, bomen, regen en nog eens bomen. In Rovamieni rijden we naar de Poolcirkel, Santa Claus Village. Groots opgezet toeristisch gebeuren met een hele serie souvenirwinkels, wat kleding- en sieraden winkels en een paar restaurants. De meesten dicht wegens gebrek aan bezoekers. Daar doorheen loopt dan de poolcirkel.

 

 Goed geregeld zijn de camperplekken, dus we blijven hier overnachten. ’s Ochtends in het zonnetje ziet de village er toch veel beter uit en ’s winters met sneeuw vast een best gezellige kerstmarkt.

 

We rijden Rovamieni in naar het Artikum. Een futuristisch gebouw met een enorme sigaarvormige glazen koepel. Indrukwekkende tentoonstelling over Finland, zowel oud als modern.

 

 

Als we uitgekeken zijn lopen we het centrum in. Een grote winkelstraat met een aantal grote overdekte winkelcentra. Het mooie weer lokt veel mensen naar buiten en is er van alles te doen.

 

We halen de auto weer op en rijden richting de grens met Zweden. We rijden ter hoogte van de poolcirkel, dus in Juoksenki passeren we opnieuw de poolcirkel.

Vlakbij is een camping aan de rivier. We stoppen bij de receptie, die is gesloten (seizoen is voorbij). Uit de hottub komen een aantal dames in badpak aangesneld om ons te helpen. We bellen de eigenaar en mogen een plekje zoeken. De dames hebben feest! Sauna, een duik in de rivier, de hottub en de nodige alcoholische versnaperingen zorgen voor een uitbundige sfeer. Wij sluiten maar niet aan, maar bouwen ons eigen feestje….een kampvuurtje in de stookhut.

 

s’ Ochtends worden we wakker in een klein wereldje. Mist! We rijden in dichte mist langs de rivier naar de Aavasaksa. Een 242 meter hoog uitzichtpunt vanwaar de middernachtszon in de zomer te zien is. Hier is in 1882 een jachthut gebouwd voor Tsaar Alexander II, die uiteindelijk nooit gekomen is.

Sam ontmoet een paar leuke hondjes en daardoor raken we in gesprek met een Finse. Zij blijkt de beheerder van de jachthut te zijn en laat ons binnen kijken. De jachthut wordt gerenoveerd maar onder de stellages kun je alle verschillende bouwstijlen zien. Van Byzantijns tot classicistisch. De mist trekt langzaam op en we wandelen nog even rond op de heuvel voordat we weer verder rijden langs de rivier.

 

 

Bij Kukkolanskoski stoppen we bij een stroomversnelling in de rivier. Wankele houten bouwsels zijn in de rivier gebouwd en met schepnetten proberen vissers de stroomopwaarts zwemmende vissen uit het water te halen. Bij een klein restaurantje kopen we een gerookt en geroosterde vis. Witte vis, een beetje droog maar heel smakelijk. We hebben er intussen prachtig weer bij, dus we genieten lekker buiten in het zonnetje met zicht op de vissers.

 

 

 

De Tornionjoki is de grensrivier met Zweden en mondt uit in de Botnische Golf. Hier ligt Tornio aan de Finse en Haparanda aan de Zweedse kant. Beide steden zijn eigenlijk met elkaar versmolten. We treffen het als we de stad inrijden. Het is wereld eetfestijn, een grote braderie met etensstandjes uit de hele wereld. We wandelen even rond. Een Nederlandse kaasstand verkoopt Hollandse kaas voor 30 euro per kilo! We kopen wat Turkse baklava en kijken nog even bij de mooie houten kerk uit 1686.

 

Change of plan…. In plaats van door te steken naar zuid Finland en over te steken naar de Baltische Staten besluiten we de korte route door Zweden te nemen. Noorwegen was fantastisch en we zijn er langer blijven hangen dan gedacht. Het seizoen in het noorden is afgelopen en we merken dat de dagen steeds korter worden. Eind september willen we terug zijn in Nederland, dus we bewaren de Baltische Staten voor een andere keer. Bij Tornio/Haparanda steken we de grens over naar Zweden. Het weer wordt naar mate we weer verder naar het zuiden gaan steeds beter. Overdag een graad of 15 hoewel het ’s nachts nog bar koud is, zo’n 6 graden. We horen van medereizigers, Zweden in dit geval, dat over een week of drie de eerste sneeuw al weer kan gaan vallen…..