Onderweg naar de Noordkaap - Deel 3, Midden Noorwegen - het binnenland in

Opnieuw een prachtige dag en we gaan weer op weg naar het Noorden. Eerst een stop bij Solbak om naar rotstekeningen te kijken. Schepen en ronde cirkels op de rotsen aan het water, ingekleurd met rode verf. Later horen we dat dit inderdaad niet authentiek is maar gedaan om de tekeningen zichtbaar te maken.

We pakken de pont van Hjelmeland naar Nesvik en rijden dan in een konvooi van campers over een smalle weg langs de fjorden. Voordeel is dat iedereen wel aan de kant gaat voor ons, maar leuk rijden is het niet…. We slaan snel af naar een ander binnenweggetje en genieten weer van het vrije uitzicht en…. onverwachte tegenliggers. Plan is om aan het water een plekje te vinden, maar we zien alleen volgebouwde stacaravan complexen… Dus rijden we door naar Haugesund. De camping ligt pal aan zee. De beste plekken (en uiteraard duurste) zijn gravelplekken met zeezicht. Wij willen graag op de tweede rij omdat daar een grasveldje bij ligt (voor Sam, Panter en onszelf). Na wat gesteggel (gereserveerd, auto te zwaar voor het gras…..) lukt dit en we installeren ons voor twee dagen. We hebben prachtig zicht op de kust. Schaapjes grazen tussen de camping en de zee. Perfect, alleen een koude harde wind blaast vanuit zee. Je kunt niet alles hebben.... 

Vrijdag 30 juni trekken we weer verder richting Odda. Opnieuw een prachtige weg door dalen, over passen, langs fjorden en in de verste zien we de sneeuw op de toppen glinsteren. Onderweg komen we langs de Langfoss watervallen. Vanaf enorme hoogte stort het water naar beneden (5e grootste waterval van Noorwegen). Een machtig gezicht. Interessant is ook de presentatie van verschillende hier voorkomende  gesteenten (gepolijst, zodat je de kleuren prachtig kunt zien).

Na een ijsje rijden we door naar Roldal. We zien een schitterend gelegen camping vlak aan het meer. Installeren dus en zitten kijken! In het dorp een mooie Stavkirke met weer een prachtig interieur.

 

De volgende dag is het schitterend weer en we blijven lekker genieten van het uitzicht.
Zondag vertrekken we in de motregen. Zo blijft het de hele dag als we een mooie route langs het Hardangerfjord rijden. Er is veel vakantieverkeer met grote campers, caravans, bussen. We staan herhaaldelijk stil voor passeergedoe. Dat en het slechte weer maakt het geen relaxte rit. Wel een unieke ervaring, een rotonde in een tunnel!

In Eidfjord Ovre zetten we de camper op de camping. Opnieuw prachtig uitzicht tot een Noor 8 meter caravan voor onze neus parkeert. Wel even lachen als alles staat en blijkt dat zijn stroomdraad te kort is…… De volgende ochtend rijden we met een waterig zonnetje naar het bezoekerscentrum voor de Hardangervidda. Verwend als we zijn met fantastische films en informatie bij de Amerikaanse nationale parken valt dit wat tegen. Een mooie film met een aaneensluiting van mooie plaatjes zonder verdere informatie en een oppervlakkige tentoonstelling. Door naar de waterval Voringfossen.

Hoe blond kun je zijn? Deel 4, de weg is weg
We willen de wandeling naar de voet van de waterval maken, maar we letten niet goed op en missen de afslag naar het pad. De wegwijzer is weg en we hebben niet goed genoeg op de kaart gekeken hoe de route loopt. We komen uiteindelijk uit bij een oude brug. Ook mooi, maar niet helemaal de bedoeling….

Dan maar naar het uitzichtpunt aan de bovenkant van de waterval. Daar zien we pas dat het eigenlijk 2 watervallen zijn die zich elk van een kant van de berg naar beneden storten.

 

Dit is het startpunt van een fantastische over de Hardangervidda. Hoogvlakte, ijsblauwe meren, sneeuwresten, een gletsjer in de verte. Uitgestrekt, verlaten, maar schitterend en koud….

We overnachten in Geilo op de camping. De volgende ochtend met een strak blauwe lucht maar ijskoude wind rijden we verder. Eerste stop is de Stavkirke van Torpo. Heel bijzonder, want deze is half afgebroken en je kunt de constructie dus heel mooi zien. Reden was dat de kerk vervangen werd door een grotere toen in 1890 bij decreet alle Stavkirke behouden moesten blijven. (In Noorwegen moest een kerk 1/3 van de bevolking kunnen bevatten!)

Na opnieuw een mooie rit over een hoogvlakte, dit maal iets lager want hier wel veel bossen, huisjes en campings. Bij Fagernes tanken we en eten een hotdog. Een half uur later en 50 km verder ontdekt Frans dat hij zijn betaalpas kwijt is.

Hoe blond kun je zijn? Deel 5, hokus pokus
Betaalpas na het tanken uit broekzak gevallen? We kunnen de pas nergens vinden, dus terug naar Fagernes. Daar ligt niets, dus bellen om z’n pas te blokkeren. Op het moment dat hij in de wacht staat ziet Frans ineens de pas tussen het schermpje en de body van zijn fototoestel…. Past er precies tussen dus.

Opgelucht besluiten we in Fagernes te blijven en vinden een mooi plekje aan het water op de camping. Mooi weer, dus stoeltjes buiten en de BBQ aan!

Vervelend intermezzo!
Na de wandeling naar de Preikestolen had ik een lelijke rode plek boven mijn enkel. Een insectenbeet dachten we. Maar de plek werd steeds feller, roder en groter. Ondertussen ook snotverkouden en koortsig. Kortom niet lekker. Omdat we de rode plek niet vertrouwen toch maar afspraak gemaakt bij de dokter. Diagnose is tekenbeet en de behandeling een 2 weekse antibioticakuur. Betaling overigens super efficiënt! Betaalautomaat in de hal….

Hoe blond kun je zijn? Deel 6, dat ook de Noren blond kunnen zijn?
Krijg van de dokter een recept voor 15 pillen die ik 2 maal daags 14 dagen lang moet slikken…… Volgende dag met excuses van de dokter een aanvullend recept…
Gelukkig werkt de antibiotica prima en de volgende dag ziet alles er al weer een stuk beter uit. Donderdag 6 juli vertrekken we gezond en wel uit Fagernes voor een prachtige reis over de hoogvlakten van Noorwegen.