Onderweg naar de Noordkaap - Deel 4, Midden Noorwegen - de hoogvlakten en Runde

Donderdag 6 juli vertrekken we uit Fagernes met prachtig weer. Voor de derde keer rijden we het eerste stuk van weg 51 richting Otta langs Nationaal Park Jotunheimen. Bij Bygdin rijden we een particuliere tolweg, de Jotunheimvegen, op. Ongeveer 50 km gravelweg dwars over de hoogvlakte. Zo nu en dan wat boerderijen, vissershutjes bij de meren en verder alleen wat koeien en schapen. Er groeien vooral zilverkleurige lage struikjes en mossen. Weinig wild en vogels. Prachtige uitgestrekte vlakten met op de achtergrond restanten sneeuw.

 

 

 

We komen uit bij camping Skabu Hyttegrend, gerund door Nederlanders….. Een stuk of 7 campinggasten en ongeveer net zoveel verhuurde huisjes. De camping is prachtig gelegen aan het meer. Enig nadeel. Het stikt van de muggen en Sam is verliefd op de huishond…. (welkom bij de roedel!)

Vandaag rijden we door naar de Muskusossen op de Dovrefjell. Om weer uit de binnenlanden weg te komen rijden we eerst naar Ringebu. Hier staat een grote Stavkirke die we natuurlijk willen zien. Wij niet alleen, busladingen toeristen met ons… Interieur valt ons iets tegen, we hebben mooier gezien.

 

Dan rijden we via een indrukwekkende route (27) naar Folldal. Hoge bergen met eeuwige sneeuw, hoogvlaktes vol zilverkleurig mos. Prachtig, alleen opnieuw geen dieren!

Via de 29 rijden we naar Hjerkin en dan richting Kongsvoll. We zien campers staan op een parkeerplaats en sluiten aan. Prachtig uitzicht op de Dovrefjell, maar geen muskusossen in zicht. We eten Noorse bloemkool!

Vannacht is het gaan regenen en het is nog niet weer opgehouden…. De Dovrefjell ziet er troosteloos uit. We rijden naar het uitzichtpunt Snohetta. Dit is het punt waar we 5 jaar geleden de muskusossen gezien hebben. Boven is een geweldig paviljoen van hout, geroest staal en glas (architectuur wondertje).

 

 

Omdat het blijft regenen ga ik maar met de weblog aan de slag. Tegen vijven droogt het wat op en wandelen we met Sam naar boven. Deense toeristen met goede (jonge) ogen wijzen ons op muskusossen op ongeveer 500 meter afstand. Met de verrekijker zijn ze goed te zien.

We dalen tevreden weer af en overnachten op de parkeerplaats. De volgende ochtend is het droog en we wandelen nogmaals naar boven. Ditmaal helaas geen muskusossen in zicht maar wel prachtig uitzicht. Het is druk, klaarblijkelijk een Noors familie uitje op zondag.

We rijden nog even door naar Opdal en doen wat boodschappen en daarna terug naar Kongsvoll, van oudsher een overnachtingsplek voor pelgrims, en dan door naar Lom.

Een mooie maar een beetje te lange route. Rond zes  uur rijden we de bomvolle camping van Lom op. s’ Ochtend gaan we eerst de beroemde Stavkirke van Lom bekijken en vallen met de neus in de boter. Er is net een rondleiding in het Engels en we luisteren mee. De kerk is indrukwekkend, maar wij vonden die van Torpo mooier.

Na een stop in het Geologisch museum met prachtige collectie sieraden van half edelstenen (niets gekocht!) halen we de auto op en rijden verder. We volgen de 15 langs de wild stromende rivier. Sam heeft een probleem… hij zit op de bank en Panter is naast hem komen liggen… Sam kan dus niet gaan liggen…. Stoppen dus en eerst weer even de zit/ligplaatsen verdelen. Bij Veslefjell stoppen we bij een waterval. Spectaculair dondert het water naar beneden in allerlei kleurschakeringen van groen naar blauw.

Bij Grotti draaien we onze favoriete weg van 5 jaar geleden op. De 258, een gravelweg opnieuw dwars over de hoogvlakte. Er ligt nog veel sneeuw en de weg is smaller dan we ons herinneren…. Gelukkig niet veel tegenliggers.

Bij het Skicentrum van Stryn stoppen we even. Ze zijn aan het opruimen en skiën met de beschermingsmatten naar beneden. Seizoen gesloten! Via een serie spectaculaire haarspeldbochten dalen we weer af naar de 15.

We moeten weer een stukje terug om de afslag naar Geirangen te pakken. Dit gaat door een viertal smalle tunnels. Bij een passerende vrachtwagen klapt onze buitenspiegel tegen een bord… Gelukkig is alles nog heel. De weg naar Geiranger gaat weer fors omhoog met als sluitstuk de steile afdaling naar het Geiranger fjord. Steil, smalle haarspeldbochten en heel veel verkeer. Bussen, campers, caravans die elkaar amper kunnen passeren. Al met al een prachtige dag, maar zeer vermoeiend rijden, en we zijn dan ook blij met een plekje op de opnieuw bomvolle camping.

Toch nog mazzel, want ons plekje achteraf op de derde rij geeft toch nog mooi uitzicht op de cruiseschepen in het fjord… Als we wakker worden liggen er inmiddels 2 nieuwe cruiseschepen. Het is mooi weer en we blijven lekker een dagje kijken. In de loop van de middag gaat het regenen.
Vervelend intermezzo
Het is heel lang goed gegaan, maar nu is het weer zover. Frans heeft last van evenwichtsstoornissen. Heel vervelend! Enig wat helpt is rustig aan. We blijven een dagje langer in Geiranger. Het weer werkt ook mee, het regent cats en dogs….

Donderdag 13 juli vertrekken we naar Runde, het vogeleiland aan de kust onder Kristiansund. Niet zomaar, door alle regen komen we niet van de plek weg. We zijn dan toch 3500 kilo… Met onze rijplaten lukt het uiteindelijk toch. We rijden opnieuw alle zigzag haarspeldbochten maar nu omhoog. Deels achter een bus, goede tegenliggerschuiver!

Vandaag een dag van tunnels, 16 in totaal (kortste 300 meter, de langste 8 kilometer door de bergen maar ook onder de fjorden door). Naar mate we dichter bij Runde komen wordt het weer beter. Op camping Goksoyr is het druk, we worden net achter de ketting als een kurk op de ingang neergezet. Vanuit de voorruit hebben we prachtig uitzicht over zee. Rond 9 uur ’s avonds, de beste tijd om de papegaaiduikers te zien, klimmen we naar boven. Het is steiler dan in onze herinnering, maar minstens zo mooi. Wel erg druk. Gelukkig trekken de vogels zich hier niets van aan. Rond 23:30 uur zijn we weer beneden. Het licht is nog prachtig en we genieten nog even van ons uitzicht.

 

 

 

 

De volgende ochtend zijn we vroeg wakker om een vrijkomend plekje op de eerste rij over te nemen. Lukt prima en we genieten van de zon en een rustige dag met prachtig uitzicht op zee.

Zaterdag lopen we de grote wandeling over de uitzichtpunten van Runde. Veel steil omhoog en mooi uitzicht over het eiland en de kust. Wel weinig vogels gezien, waarschijnlijk nog te vroeg.

 

 

 

Tegen de avond gaat het regenen en ’s nachts storm (volgens de campingeigenaar 80 km per seconde), de ventilatieluikjes op het dak waaien zelfstandig open!
Zondag 16 juli is het weer tijd om verder te trekken naar het noorden.