Tegen drie uur bereiken we de verzamelplek in Dzerkali. We zijn op één na de laatsten. We beginnen met een borrel. De enige door de groepsleiding georganiseerde wordt ons beloofd….. Mag tenslotte niet gaan lijken op ‘we zijn er bijna’…..Gezellig. Leuk om met iedereen uitgebreid te babbelen en verder kennis te maken onder het genot van een lekker hapje en drankje. De volgende ochtend begint het serieuze werk. Briefing over wat ons te wachten staat en wat van ons verwacht wordt….. We krijgen mooie stickers op de camper (reclame voor de organisatie is natuurlijk ook nooit weg) en tegen vier uur vertrekken we naar de grens bij Rusland. Nog even boodschappen bij Maxima (supermarkt) en dan parkeren we op een TIR parking bij de grens.
‘s Ochtends 5:45 klaar staan voor vertrek!!!! Hoezo vakantie? Om 6 uur staan we in kolonne voor de grens. Eerste loket kentekenbewijs laten zien en we krijgen een bewijsje dat we er geweest zijn. Twee poortjes verder komen we, 2 rijen dik, vast te staan. Ruim een uur zijn ze bezig met de eerste 2 campers. Dan is het wisseling van de wacht. Dik een uur gebeurd er helemaal niets….. Dan moet er weer opgestart worden. We hebben mazzel. Onze kant van de rij gaat in verhouding snel. Ongeveer 20 minuten per camper. We zijn als 6e aan de beurt en het gaat vloeiend. Zelfs de inspectie van de camper (alles moet open, zelfs de motorkap) gaat prima. Sam krijgt een aai en over hem wordt geen woord gesproken. Kwart voor elf, ruim vier en half uur later, staan we in Rusland en kan Sam zijn eerste poepje op Russisch grondgebied deponeren.
Bij de grens is het ten strengste verboden te fotograferen, dus stiekem een foto voor en één na de grens…. Dan rijden we Rusland in. Het eerste stuk zien we alleen bossen en de weg. Dan komen er langzamerhand wat huisjes en kleine dorpjes in beeld. Tanken is lekker goedkoop, 61 cent per liter, maar het is wel even puzzelen wat diesel is. Het cyrillisch schrift laat zich niet makkelijk ontcijferen. De eerste overnachtingsplek is bij een vakantieparkje aan een meer. Echt een oud communistisch vakantiedorpje, waar de laatste jaren aan de ‘moderne’ weg getimmerd wordt (nieuwe houten chalets). Toch zij de oude kleine vakantiehuisjes in allerlei kleuren het leukst. Complete families vieren vakantie in één kamer. Wij staan in een rijtje op de parkeerplaats met zicht op het meertje.
Na een mooie wandeling met Sam langs het meertje vertrekken we in konvooi naar Velikiya Luki. Daar moeten Russische telefoonkaartjes gekocht worden. Konvooi rijden is geen prettige ervaring met al het vrachtverkeer wat gaat inhalen omdat wij eigenlijk te langzaam rijden…. Maar goed, iedereen een simkaartje rijker, lopen we de stad in. Nog een beetje onwennig zoeken we een restaurantje. Wordt een soort mayonaise tosti en een hamburger….. Niet helemaal wat we voor ogen hadden. Het is warm, ongeveer 29 graden, dus we willen Sam niet te lang in de auto laten. We zijn drie uur weg geweest en de temperatuur op de vloer in de auto waar Sam op zijn koeldeken ligt was ongeveer 25 graden. Netjes dus. Sam lag ook lekker te slapen. Wij rijden door naar de volgende overnachtingsplek. 24 km buiten Velikiya Luki op een TIR parking voor vrachtwagens. Niets bijzonders, maar we staan.
Vandaag, zaterdag 30 juni, vroeg op weg naar Moskou. 460 kilometer, dus om half negen rijden we en wij zijn op twee na de laatsten die vertrekken. Het weer is omgeslagen. Het regent een beetje en er staat een koude wind. Het eerst stuk rijdt lekker door, maar dan wordt de weg slechter, begint het harder te regenen en wordt het drukker. Zo’n 100 km voor Moskou wordt de weg 4 baans, en later 6 – 8 en 10 baans….. File rijden en we worden links en rechts voorbij gescheurd. Toch rijden we vlot naar de camping. Daar krijgen we een mooie plek in de schaduw. Ideaal voor Sam.
Installeren en dan de stad in. Met tram 25 moeten we naar de metro en dan kunnen we zo het centrum in. Duurt even voor we door hebben hoe het werkt. De tram stopt gewoon midden op straat. Wanneer mensen willen in en uitstappen stopt al het verkeer. Maar goed dat wij geen tram tegengekomen zijn op onze weg naar de camping….. Schitterend om te zien dat onze modieuze trambestuurster (mooi kort rokje, hoge hakken) de tram stopt, een geel hesje aantrekt en een enorm breekijzer pakt om de wissel om te zetten…. We kijken rond bij het eindstation van de tram. Leuk om te zien hoe de Russen hier wonen en werken. Veel kleine kraampjes op straat met fruit. We zijn op zoek naar een terrasje, maar dat is wat lastiger te vinden. Uiteindelijk belanden we in een Ierse Pub.
Vanochtend vertrekken we om 9 uur met de hele groep naar het centrum. We hebben een groepskaart voor het Kremlin. De eerste aanblik valt niet mee. Vooral moderne gebouwen en een enorm plein waar niemand mag lopen. Dan zien we de eerste gouden koepels….. we lopendoor de poort en op het plein schitteren 3 kathedralen ons tegemoet. Vooral van binnen zijn ze prachtig. Eén en al iconen, fresco’s, bladgoud, gouden kandelaars en kroonluchters… Fantastisch om te zien. Fotograferen mag niet, maar het is voor de bezoekers sport om de zeer actieve supoosten te misleiden…. Eenmaal betrapt houdt het op. Ze houden je dan zeer nauwlettend in het oog…..
We lunchen gezamenlijk bij een restaurant met gerechten uit de Oekraïne. De ontvangst en de entourage zijn fantastisch. We eten borsjt (soep) en gefrituurde kip, rijkelijk aangevuld met water, wijn en bier.
‘s Middags lopen we door de stad via een mooi park naar de laatste kathedraal van vandaag.
De kathedraal van de Verlosser is pas zeer recent weer herbouwd en de trots van Moskou. Vanaf het dak hebben we prachtig uitzicht over Moskou.
Het bijzondere van deze kathedraal is de onderliggende kerk in de catacomben. In tegenstelling tot de pracht en praal van de bovenliggende kathedraal is deze mooi door zijn eenvoud.
Dan is het tijd om Sam op te zoeken. We gaan met de metro terug naar de camping. Frans kan voetbal kijken in de metro. Rusland – Spanje. Ik loop met Sam het park in. Sam helemaal onder de indruk van Russische Kurt…. een mooie schnauzer van 4,5 jaar…. Gelukkig is hondentaal universeel…. In de stad zagen we nog een soortgenoot….
Maandag opnieuw de stad in. Nu kunnen we ons eigen programma volgen. We stappen uit bij het Bolshoi theater. Prachtige wijk met mooie gebouwen. Via een rijkversierde (kerstverlichting) winkelstraat lopen we naar het Rode Plein. Tijd voor thee en koffie, uiteraard voor de hoofdprijs, maar een mooi plekje om te kijken naar alles wat voorbij komt….
Moskou voetbalstad…. Door het wk zie je de meest fantastische outfits voorbij komen.. Ook de politie laat zich van zijn beste kant zien. Mee puzzelen met de toeristen om de kaart met alle federaties van Rusland te vullen….
Op het rode plein de St. Basil Kathedraal. Ik wil hem graag van binnen zien, maar er staat een enorme rij. Ik ga in de rij en Frans gaat het warenhuis Gum in. We kijken beiden onze ogen uit.
Na drie kwartier wachten mag ik naar binnen. De kathedraal bestaat uit een serie kapellen, de een nog mooier dan de ander. Bij iedere overwinning werd een nieuwe kapel aangebouwd, vandaar al die verschillende kleurrijke koepels. Prachtig gedecoreerd, mooie fresco’s, iconen en heeeel veeeel bladgoud. Het is sluip door kruip door met om iedere bocht verrassende doorkijkjes… Er mag gefotografeerd worden….
Ondertussen kijkt Frans zijn ogen uit in Gum, het warenhuis van de rijken (een soort Bijenkorf maar dan nog veel luxer). Winkels van alle belangrijke (en minder belangrijke) modeontwerpers, luxe juweliers, je kunt het zo gek niet bedenken als het maar prijzig is!
In de metro komen we langs een paar prachtige stations. Wat mooi gemaakt en wat een luxe uitstraling en dat in de metro! Sommige metrostations zijn kunstwerken op zich.
We stappen uit bij Arbat street. De uitgangsstraat van Moskou. Met alle reuring rond het WK is het extra gezellig. We pakken een terrasje om hier even goed van te genieten.
Arbat street ligt vlak bij het Ministerie van Buitenlandse zaken. Een stalinistisch gotisch gebouw! Doet denken aan de flatgebouwen uit de films van Superman…. Gotham City. Stalin wilde indertijd de Amerikanen overtroeven…. Dan is het tijd om weer terug naar Sam te gaan. Een lange dag in Moskou. Veel gezien, maar er is nog veeeel meer te zien. Leuke stad!Moskou in een notendop:
- Hele vriendelijke mensen, maar geen woord Engels of Duits
- Veel goed onderhouden mooie oude gebouwen
- Veel kunst op straat, beelden, muurschilderingen
- Heel veel bos en parken rond en in de stad
- Uitstekend en spotgoedkoop openbaar vervoer
- Chaotisch verkeer 6 tot 8 rijen dik tot in het centrum
- Heilig ontzag voor trams en voetgangersoversteekplaatsen
- Hele oude auto’s en vrachtwagens en daarnaast hele dure en luxe auto’s
- Geen bedelaars of daklozen in zicht (schoongeveegd ivm wk voetbal
Dan verder door naar het zuidoosten. 200 km over drukke wegen vol werkzaamheden. Enorm veel vrachtverkeer en de meest vreemde capriolen. Tegen 17:00 uur rijden we Ryazan binnen. De overnachtingsplek blijkt een parkeerplaats bij een grote Hypermarkt te zijn met aan de zijkant een meertje waar veel Russen aan het BBQ-en zijn. Sam doet aan het strandje nieuwe aanbidders op. 4 dronken Russische vrouwen vallen helemaal over hem heen, inclusief dikke zoenen op zijn neus. Sam vindt het nog leuk ook. ‘s Avonds is het erg onrustig op de parkeerplaats. Plaatselijke hangjeugd, harde muziek, scheurende auto’s naast de herrie van de rondweg en het nabijgelegen vliegveld. Geen topplek!
Woensdag 4 juli, verder naar het Zuidoosten richting Lermatov. Als we door Ryazan rijden ziens we dat zelfs een bruidje met openbaar vervoer moet…
Opnieuw een drukke twee-baans weg met veel vrachtverkeer. Het is saai rijden tussen de windsingels. Je ziet eigenlijk niets. Onderweg passeren we medereisgenoten. Koffie, plaspauze of aangehouden door politie. Wij hebben mazzel. De meesten zijn toch wel 1 of 2 keer aangehouden. Het is ook lastig om te zien hoe hard je mag. Nep politiewagens moeten de snelheid drukken.
We hebben net gelunched op een parkeerplaats als we door de rookpluimen langs een druk ‘BBQ-dorp’ rijden. Hier lunchen de vrachtwagenchauffeurs. Over een lengte van 2 kilometer restaurantjes en dubbel geparkeerde vrachtwagens. Dan steken we binnendoor naar het Nationaal Park Lermatov. Een mooi, deels zeer slecht, weggetje door de landerijen.
De overnachtingsplek ligt op de parkeerplaats van het Museum Lermatov. Helaas horen we ‘s avonds dat we de volgende ochtend voor 8 uur weg moeten zijn. Dat betekent dat we het museum niet meer kunnen bezoeken. Toch wel balen, want het is zo wel heel veel rijden en weinig zien. Wat dat betreft slecht georganiseerd! ’s Avonds maken we met Sam een mooie wandeling door het dorpje. Een paar lokale honden hebben wat moeite met Sam, dus dat is even vervelend en oppassen geblazen. In het dorpje mooie houten huisjes met houtsnijwerk rond de kozijnen. Soms wel heel armoedig, maar dan ligt er weer een strak onderhouden moestuin achter….
Volgende ochtend vroeg wakker en om 1 minuut voor 8 rijden we als laatste van de parkeerplaats af. We hebben besloten niet terug te komen voor het museum maar door te rijden naar Saratov en daar de stad in te gaan. Het is een saaie rit met aan weerszijden van de weg windsingels en daarachter uitgestrekte landerijen in een heuvelachtig landschap. Enig spannende is dat we trammelant hebben met onze Garmin. De weg is weg. Blijkt dat we van de onderliggende kaart afgereden zijn. Juiste kaart weer geladen en we hebben weer beeld….
De camperplek in Saratov blijkt langs de stoeprand bij het Victory Park. Waardeloze plek. We hebben mazzel dat we vroeg zijn en kunnen nog redelijk in de schaduw parkeren voor Sam en gaan maar gauw de stad in. Een klein busje (soort dolmus) zet ons af in het centrum. Een groot plein met een kleine kathedraal die we uiteraard even bekijken. Op het plein ook een enorme maquette van Saratov vroeger en nu. We wandelen naar de Wolga. Veel Russen zijn lekker aan het zwemmen in de brede rivier en rondvaartboten varen af en aan. Terug in het centrum lopen we langs een andere kathedraal. Hier is net een dienst aan de gang. Mooi in het blauw geklede priesters lopen al zwaaiend met een wierrookvat langs de 4 zalen met iconen. Het heilige boek wordt rondgedragen en de hele dienst wordt gezongen. Klinkt geweldig! Mooie is dat we gewoon mogen kijken en zelfs een paar foto’s mogen maken.
‘s Avonds lopen we nog een rondje in het park. Hier staat allerlei Russisch wapentuig opgesteld, tot en met grote vliegtuigen. Helaas zijn de foto’s hiervan bij de grensovergang naar Kazachstan gewist (toestel Frans, meer hierover in het volgende blog). Vanuit het park mooi uitzicht over Saratov.
De volgende ochtend zijn we lichtelijk brak. De hele nacht hebben een stel vervelende (dronken) jongens keiharde muziek gedraaid en met de auto over de parkeerplaats rondgescheurd. Bar weinig geslapen dus als we vertrekken richting de Kazachstaanse grens. We steken de Wolga over met Saratov in de achtergrond. Het is dik 200 kilometer over een superslechte weg. Op sommige stukken moeten we stapvoets rijden….
Onderweg enorme velden zonnebloemen en hoe dichter we bij Kazachstan komen hoe kaler het wordt. We zien de eerste kuddes schapen en koeien met herders te paard.
Vandaag is de wildcamp voor het eerst een echt WILDCAMP! We staan bij een klein riviertje met prachtig uitzicht over de steppen. Morgen vroeg op voor de grensovergang. Kazachstan…. here we come…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten