Prachtige route door de bergen waar we zo nu en dan best even wat langer hadden willen kijken. Onderweg bij een koffiestop ontmoet Sam een Kirgistaanse Sam en raakt Frans in gesprek met een Kirgistaan op een Kirgistaanse ‘fiets’. We worden uitgenodigd voor de chai (thee), maar helaas…. Geen tijd, we moeten samen met de groep in het eerste stadje een telefoonkaart kopen…. zodat we ook in Kirgistan weer overal bereikbaar zijn…. In Tuc wordt de telefoonwinkel overvallen door 24 man, dus we gaan eerst maar even het stadje in. Er is weer een leuke bazaar waar lokale groenten, fruit, brood, etc. verkocht worden.
Voorzien van groente, fruit, brood en telefoonkaart rijden we naar ons eerste wildcamp aan het Issyk Köl, het op één na grootste bergmeer ter wereld (182 km lang, 70 km breed en 668 m diep). Het zit niet mee, want als we een mooi plekje opzoeken rijden we ons helemaal vast in het rulle zand. Balen! Met hulp komen we eruit, maar rijden gelijk weer vast….
Dan horen we dat we toch nog een autoverzekering in Karakol kunnen afsluiten als we opschieten… Tot onze stomme verbazing c.q. verbijstering blijken we onverzekerd rond te rijden in Kirgistan…. Volgens de reisorganisatie wordt bij iedere grens een verzekering afgesloten omdat dit niet vanuit Nederland geregeld kan worden. Voor Kirgistan was dat (nog) niet gelukt…. Als een reisgenoot de organisatie hierop aanspreekt kan het ineens wel als we op tijd in Karakol zijn! Frans blijft uitgraven en ik rij met een stel medereisgenoten in een andere camper naar Karakol. Als we hijgend binnenkomen is het verzekeringskantoor eigenlijk al dicht en ontstaat er lichtelijke paniek…. Gelukkig willen ze ons helpen en lukt het ons allemaal toch nog een verzekering af te sluiten…. Als ik rond zeven uur weer bij Frans aansluit zit die net uitgeteld in de camper. Met behulp van een vriendelijke Italiaans Kirgistaanse 4WD is de camper net weer bevrijd uit het zand. Hij is total loss….. Net als ik…..
Volgende dag rijden we in de loop van de middag naar Karakol, de vierde stad van Kirgistan. Zondagochtend heel vroeg vindt hier eens in de twee weken een veemarkt plaats. Dat willen we graag zien, dus we gaan nu een plekje in Karakol zoeken en alvast het stadje bekijken. We zien een heel bijzondere Dungan moskee. Gebouwd van hout zonder een enkele spijker! De Dunganen zijn een oorspronkelijk uit China afkomstige bevolkingsgroep en de moskee heeft dan ook duidelijke Chinese trekjes.
De volgende verrassing in Karakol is een prachtige houten Russisch Orthodoxe kerk. We treffen het, er is net een dienst. De priester komt alle bezoekers (wij dus ook) bewieroken met een wierrookvat. Hij heeft er duidelijk lol in!
De bazaar is een wirwar van zeecontainers, die gebruikt worden als winkeltjes. Straatjes met winkeltjes onder een soort hangar en alle open ruimtes zijn opgevuld met kraampjes, hokjes, tafels, etc. Kortom een prachtige chaos en je komt ogen te kort om alles te zien.
Zondagochtend heel vroeg, half zes, gaat de wekker. Als we om zes uur het terrein van de veemarkt oplopen is het al een drukte van belang. Honderden vrachtautootjes hebben schapen, lammetjes, geiten, koeien, kalfjes, stieren, paarden en veulens aangevoerd. De markt is globaal verdeeld per soort dier. Natuurlijk gaat het hier anders aan toe dan bij ons en tuurlijk zien we dingen die we liever niet zien, maar over het algemeen houden ook de Kirgistanen van hun dieren. Iedere boer/eigenaar staat bij zijn dieren en de kopers lopen langs, betasten de dieren en als ze geïnteresseerd zijn begint de handel. Het is een drukte en lawaai van belang.
Na een uurtje hebben we het wel gezien. We pakken de camper en rijden naar Jeti Orguz, een vallei met prachtige rode rotsformaties zo’n 25 km ten zuidwesten van Karakol. We parkeren de auto aan de rivier en genieten van het uitzicht. Als echte ‘nomaden’ doe ik een wasje in de rivier…. met biologisch wasmiddel, dat wel!
De koeien en de paarden wandelen rond de camper. Ze trekken zich niets van ons aan, tot verdriet van Sam…. Maandag 23 juli wandelen we naar boven naar de alm. Het is een favoriet uitje van de Kirgistanen, dus we worden herhaaldelijk ingehaald door overvolle auto’s en busjes. Boven op de alm prachtig uitzicht over de bergen en de besneeuwde toppen in de verte.
We drinken thee in een yurt. Een jochie voorziet ons van een grote pot lekkere thee met brood en suiker.
Terug in het dal badderen we even in de rivier (dappere helden, toch wel koud). Daarna lopen we nog even door naar het dorp om brood te kopen in het dorpswinkeltje. Onderweg komen we de de kuddes tegen onderweg naar huis.
Al weer tijd om op te breken. We rijden terug naar Issyk Köl en langs de oever van het meer naar het westen. Bij Kyzyl Suu stoppen we voor de bazaar. We zien een medereisgenoot met een jerrycan lopen…. In Oezbekistan (het volgende land wat we doorkruizen) kunnen we geen diesel kopen, dus moeten we voor de 1800 km door Oezbekistan genoeg diesel bij ons hebben. Dus wij op de bazaar ook op zoek naar jerrycans. We kopen er 4!
Verder slenteren we natuurlijk weer met veel plezier over de bazaar. Je ziet van alles. Dit keer ook veel textiel. De dikke vilten bekleding van de yurts, prachtige plastic tafelkleden (brrrrr….), en alles daar tussen in. Mooist is om mensen echt aan het werk te zien, zoals de bakker met super lekkere broodjes, gevuld met vlees en ui.
We rijden door naar Barskoon. Onderweg de aparte begraafplaatsen. Soms met mooie mausolea, maar altijd zeer vervallen. Gebouwd, en daarna nooit meer naar omgekeken lijkt wel. Onderweg ook allerlei medereizigers.
We slaan af richting de bergen. De weg voert naar een goudmijn over een pas van 3400 meter en voor de afwisseling is dit een prima dirt road door een prachtige omgeving. In Kirgistan hebben ze een ‘vreemde’ traditie met monumenten. Vliegtuigen, afweergeschut en…. oude legertrucs vindt je als monument zomaar op een berghelling….
Na ongeveer 30 km stoppen we bij een yurtkamp. We lopen naar de waterval, die een beetje tegenvalt. We zijn toch wel vreselijk verwende reizigers inmiddels….. Wel fantastisch de prachtige gentiaan onderweg. En ook heel bijzonder het standbeeld van Yuri Gagarin, de Russische astronaut die hier na zijn ruimtereis vakantie kwam vieren. Zij het dan wat versleten…..
We rijden nog een stukje door naar de pas. Prachtige omgeving waar we graag een nachtje willen staan. De weg ligt iets hoger dan het omringende land en door het regelmatige onderhoud liggen aan weerszijden forse verhogingen. Voor onze camper een te hoge drempel, dus we keren terug. Voorbij de waterval vinden we dan toch een plekje aan de rivier. Medereisgenoten sluiten aan en we hebben een gezellige avond. Omdat het zo hoog is (2300 meter) is het lekker koel ‘s nachts en we slapen heerlijk. Als we wakker worden ligt het dal nog in de schaduw. Ik maak een prachtige wandeling met Sam als het zonlicht net over de bergen komt. Het geurt van de wilde kruiden, oregano, tijm, salie, etc. Zie zelfs een orchidee! Geweldig! Ondertussen komt de Kirzigstaanse jeugd voorbij te paard (de Kirzigstaanse fiets). Al kletsen sjokken ze voorbij richting yurtkamp, waar ze toeristen, die niet willen lopen, naar de waterval brengen.
Dagelijks onderhoud aan de weg bestaat ook uit het besproeien met water. Deze tankwagens tanken water op speciale punten. Frans benut er één om de gekochte jerrycans om te spoelen. Wordt bijna een echte douche!
Dan wordt het tijd voor onze volgende afspraak met de groep. Na een paar dagen waar we zelf konden gaan en staan waar we wilden hebben we nu een gezamenlijke excursie naar een ‘valkenier’ (hij werkt met adelaars). Hij woont bij Kadzhi Saj in de heuvels en wij bezoeken hem thuis. Hij heeft 2 adelaars, één van 4 jaar oud en één van 12 jaar oud. Vroeger werd met adelaars en honden (een soort windhond) op jakhalzen en wolven gejaagd. Tegenwoordig is het alleen nog hobby, die helaas wel ten koste van een klein levend konijntje gaat. Konijntje wordt losgelaten en op 200 meter afstand schiet de adelaar op hem af. Konijntje heeft geen enkele kans.
Niets voor ons eigenlijk dit voor toeristen opgezet spektakel. Toch is de vogel, hier de 4 jaar oude adelaar, fascinerend. Ik kan hem van zeer dichtbij bekijken en het is echt een prachtige vogel! De excursie wordt afgesloten met een gezamenlijke lunch bij de ‘valkenier’ thuis. Pilaf, salade, brood, thee en fruit. Erg lekker en heel gezellig!
Rond 15:00 breken we op en rijden we door langs het meer van Issyk Köl. Van maffe monumenten tot prachtige berg en heuvellandschappen.
We zien steeds meer strandjes en mooie plekjes om een nachtje te staan. We slaan een klein weggetje in naar het strand en komen op een strandje van lokale bewoners. Blijkt dat een stel medereizigers dit strandje ook gevonden heeft…. Even een minder moment als een lokale ineens ziet dat er water onder de motorkap wegdrupt. Schrikken! Toch weer de slang van de stuurbekrachtiging? Gelukkig niet. Als we de auto op blokken hebben, ziet Frans dat de overloop van de airco op de slang van de stuurbekrachtiging drupt….. Pffffffff… Gerust gesteld installeren we ons en lopen naar het strand. Even lekker zwemmen! ‘s Avonds een prachtige zonsondergang. Enerzijds de oude yurts en anderzijds de moderne kleedhokjes van aluminium golfplaat…..
Donderdag 26 juli. Als we wakker worden is het wat bewolkt. Weerberichten zijn niet geweldig, dus we rijden een stukje door naar Balykchy. Een oud Russisch stadje aan de westoever van Issyk Kol. Na de onafhankelijkheid van Kirgistan is de industrie en visserij in dit stadje helemaal tot stilstand gekomen, dus het is vrij troosteloos en verlaten. We tanken diesel, halen geld, doen boodschappen en waarderen onze telefoonkaart op (met behulp van een uitermate vriendelijk bankdirecteur!!!!). We rijden terug naar het meer naar de plaats voor de volgende briefing van de groep. Hier blijven we lekker een dagje staan aan het strand achter weer zo’n bijzonder monument…..
De koeien en schapen lopen vrij voorbij en ook wij zijn weer de aapjes in de dierentuin. Hele volksstammen Kirgistanen lopen en rijden voorbij….. Leuk is het meisje uit Bishkek wat Engels met ons wil praten en van alles vertelt en vraagt. Als we uitgesproken zijn komt ze nog even terug en geeft ons een enorme zak koekjes en snoepjes plus een ketting met een hartje voor mij! Dat is toch wel heel erg lief. We gaan met haar op de foto, laten de camper zien en bedanken haar hartelijk. Zo vriendelijk en gastvrij…..
In de loop van de dag druppelen steeds meer medereizigers binnen. Morgen verlaten we Issyk Köl voor het tweede deel van onze reis door Kirgistan. Na al het fantastische landschappelijk schoon staat nu ook Bishkek, Osh en andere plaatsen van de Zijderoute op het programma, maar eerst Song Köl.
