Woensdag 28 februari verlaten
we Granada. Het is droog met een voorzichtig zonnetje. Ondanks de slechte
voorspellingen besluiten we omhoog te rijden naar de Siërra Nevada. 29 kilometer bochtjes
over een brede weg. Het waait enorm en hoe hoger we komen hoe erger het wordt.
Op 2000 meter
hoogte rijden we de sneeuw in. Langs de kant van de weg zien we de zomerse
strandverkopers met horloges, tassen, etc. nu met handschoenen, mutsen en
sleetjes langs de weg staan…Bij het dorp Pradollano rijden we vast. We mogen
niet verder en iedereen staat langs de weg geparkeerd. Het is heel erg koud,
het waait een storm en de lucht is zwart. Het voorspelde noodweer komt eraan
(vandaag en vooral morgen zal er bijna een meter sneeuw vallen….)
Geen weer om te skiën en wij gaan snel weer naar beneden. We willen binnendoor langs de Alpujarras rijden (zuidelijke kant Siërra Nevada). Een prachtige weg. Eén bocht al bocht met fantastisch uitzicht. We stoppen voor de lunch in een dorpje. Een verrassend groot restaurant en druk! We eten de dagschotel (bonensoep) en een kaastortilla voor 14 euro. Onder het eten is het gaan regenen en het houdt niet meer op. Zicht is weg, dus het heeft geen zin om verder door de bergen te rijden. Terug naar de snelweg en naar de kust richting het oosten. Bij Castell de Ferro stoppen we in de regen op een campercamping aan de kust. We zijn het aangekondigde noodweer niet ontlopen. Het blijft regenen, regenen en nog eens regenen. Verder dus richting Almeria. De Costa del Plastic…. Wat een ellende… Kilometer na kilometer plastic kassen zover het oog reikt…. Het hoost nog steeds en de vooruitzichten voor dit deel van Spanje zijn ook niet goed. We besluiten door te rijden naar Valencia. Een hele rit,500 kilometer .
Tegen
19:00 uur rijden we de camperplek La Marina in El Saler op (9 kilometer buiten
Valencia). Een grindbak tussen een natuurpark/strand en de snelweg. Prima plek
om Valencia te bezoeken. Bushalte voor de deur, dus de volgende morgen de stad
in.
25 minuten later lopen we het centrum in naar de Mercado Central. Een
overdekte markthal in een prachtig oud gebouw. Groente, vis, vlees en nog veel
meer. Ook heel veel lekkere dingen. Jammer dat we niets mee kunnen nemen.
Blijft niet veel van over als we er de hele dag mee rondsjouwen. Wel even
genieten van een bakje verse aardbeien. Ze smaken al lekker naar de zon!
Aan de overkant van de markthal ligt de La Lonja. Een laat gotisch gebouw (zijdebeurs) met een prachtige zaal met gedraaide zuilen.
Verder richting de kathedraal. We worden verrast door de vuurwerkshow van de Fallas, het jaarlijkse feest wat van 1 tot en met 19 maart gevierd wordt. Iedere dag wordt rond twee uur ’s middags op het centrale plein een vuurwerkshow gegeven. Het gaat om geluid, ritme en effect. Horen en zien vergaat je. De hele stad dendert en smoked na…. De kathedraal valt ons wat tegen. Een prachtige koepel maar verder een allegaartje. Bovendien worden we (on)aangenaam verrast door een orgelrepetitie met zang…. Ook hier vergaat horen en zien ons….We vluchten het bijbehorende museum in en worden daar wel weer aangenaam verrast door mooie renaissance schilderijen.
Dan spreekt een Valenciaan ons aan. Jullie moeten naar het paleis van Marques de Dos Aquas! Een over de top Barok/Rococo paleis. Schitterend van lelijkheid. Binnen is het keramiekmuseum gevestigd. We zien mooie toonkamers en zowel oud als modern keramiek (Picasso).
Inmiddels aardig overvoerd met indrukken slenteren we door de stad. Toevallig kunnen we een blik werpen (de bewaker was net even weg) in het Colegio del Patriarca. Een eenvoudige kerk/zaal met prachtige fresco’s. Nu hebben we het echt gehad en het is tijd voor de voetjes omhoog bij een drankje en wat tapas. Dan snel de bus naar de camper en met Sam lekker nog even op het strand uitwaaien. Volgende dag opnieuw met de bus naar de stad. Het is zaterdag en het is druk!
Eerst naar de Marcado do Calon. Een mooie gietijzeren overkapping met eronder een markthal met kleding, sieraden en andere prullaria. Het is druk in de stad en iedereen bereid zich voor op feest! Veel mensen zijn verkleed voor de Fallas en maken muziek. Wij lopen via de Arena en het treinstation naar het centrum. Iedereen is op weg naar een goed plekje voor de vuurwerkshow. Wij kijken op afstand toe. Rookbommen met kleur en wat een herrie!!! Nog enigszins daas van de herrie en de rook lopen we door naar het Museum de la Seda, het zijdemuseum. Valencia was vroeger de stad van de zijde handel. Museum zelf valt tegen, wel mooi de werkkamer met de getouwen.
Lunch op het plein met tapas en dan op zoek naar de San Nicolas kerk. Uiteindelijk komen we via een achteraf steegje in een fantastische kerk. Van onder tot boven beschilderd met fresco’s van levensgrote figuren uit de Bijbel. Het gebouw zelf is romaans, de fresco’s barok/renaissance. Heel bijzonder! We slenteren terug door het centrum. Wat een drukte! Alle terrasjes, kroegjes, alles is vol. Onderweg zien we een prachtige muurschildering.... We lopen naar museum Almudin. Een oude graanschuur met prachtige ingetogen schilderingen.
Terug naar de bushalte komt ons een feestparade tegemoet met praalwagens, muziekbands, dansgroepjes en straattoneel. Leuk om te zien dat de hele parade gewoon tot stilstand komt om een groepje mensen met Down syndroom rustig foto’s te laten maken met de paarden….
Tijdje leuk om naar de parade te kijken, maar dan toch maar door naar de bus…. Die niet komt….. Pas na ruim een uur komt er eindelijk een bus. Om kwart over acht zijn we thuis. Sam en Panter zijn niet blij met ons. Snel uit en eten geven en dan zelf ook even het dorp in om wat te eten. Paella!
Na 2 dagen Valencia hebben we het wel weer even gehad met de stad. We kijken naar de weersverwachtingen en zoeken een camping uit aan het strand vlak onder Cambrils bij Mont-roig Bahia. Tom voert ons dwars door Valencia. Gelukkig is het zondag en niet zo druk als gisteren! In een wat miezerig weertje rijden we door een saai landschap. Pas na de Ebro delta wordt het landschap weer wat bergachtig en wat aantrekkelijker. Camping Oasis Mar in Mont-roig Bahia is net een paar dagen open en er is dus nog plek genoeg. We vinden een topplek pal aan het strand. Over het strand lopen we met Sam naar het dorp. Mooie huizen pal aan het strand. Mooi plekje om te wonen zo aan zee. Hoewel ik denk dat je hier zomers niet moet zijn…. Ook een mooie ruwe zee. Wordt voor Frans weer slapen aan de snelweg.
De komende dagen genieten we van zon, zee en strand.
Panter in actie
Panter ligt lekker te zonnen.... Moe van alle avonturen van afgelopen nacht. Toen we Sam nog even uitlieten om 12 uur 's nachts glipte Panter er van door en vond onze pogingen om hem te pakken te krijgen een spannend spelletje.... Met een zaklantaarn rond de campers in ruste... werd ons niet door iedereen in dank afgenomen....
Eigenlijk wilden we nog een weekje skiën maar het skiweer in de Franse Alpen is niet geweldig. Wij zijn mooi weer skiërs dus we besluiten lekker nog een paar dagen in de zon te blijven en van de lente te genieten. Uiterlijk 20 maart moeten we terug in Nederland zijn, terug naar de winter als we de berichten moeten geloven. De weersvoorspelling voor de Franse Alpen geeft goede ski condities op 13 en 14 maart, dus zondag 11 maart verlaten we met pijn in ons hart ons mooie plekje aan het strand. We rijden richting de Franse grens, op weg naar de Franse Alpen, met Tom op tolwegen vermijden. Veel bruggen getuigen nog van de strijd om de onafhankelijkheid in Catalonie.
We komen langs prachtige wegen, maar het schiet niet echt op. Het laatste stuk dus toch maar via de tolweg. Spain goodby!
Geen weer om te skiën en wij gaan snel weer naar beneden. We willen binnendoor langs de Alpujarras rijden (zuidelijke kant Siërra Nevada). Een prachtige weg. Eén bocht al bocht met fantastisch uitzicht. We stoppen voor de lunch in een dorpje. Een verrassend groot restaurant en druk! We eten de dagschotel (bonensoep) en een kaastortilla voor 14 euro. Onder het eten is het gaan regenen en het houdt niet meer op. Zicht is weg, dus het heeft geen zin om verder door de bergen te rijden. Terug naar de snelweg en naar de kust richting het oosten. Bij Castell de Ferro stoppen we in de regen op een campercamping aan de kust. We zijn het aangekondigde noodweer niet ontlopen. Het blijft regenen, regenen en nog eens regenen. Verder dus richting Almeria. De Costa del Plastic…. Wat een ellende… Kilometer na kilometer plastic kassen zover het oog reikt…. Het hoost nog steeds en de vooruitzichten voor dit deel van Spanje zijn ook niet goed. We besluiten door te rijden naar Valencia. Een hele rit,
Aan de overkant van de markthal ligt de La Lonja. Een laat gotisch gebouw (zijdebeurs) met een prachtige zaal met gedraaide zuilen.
Verder richting de kathedraal. We worden verrast door de vuurwerkshow van de Fallas, het jaarlijkse feest wat van 1 tot en met 19 maart gevierd wordt. Iedere dag wordt rond twee uur ’s middags op het centrale plein een vuurwerkshow gegeven. Het gaat om geluid, ritme en effect. Horen en zien vergaat je. De hele stad dendert en smoked na…. De kathedraal valt ons wat tegen. Een prachtige koepel maar verder een allegaartje. Bovendien worden we (on)aangenaam verrast door een orgelrepetitie met zang…. Ook hier vergaat horen en zien ons….We vluchten het bijbehorende museum in en worden daar wel weer aangenaam verrast door mooie renaissance schilderijen.
Dan spreekt een Valenciaan ons aan. Jullie moeten naar het paleis van Marques de Dos Aquas! Een over de top Barok/Rococo paleis. Schitterend van lelijkheid. Binnen is het keramiekmuseum gevestigd. We zien mooie toonkamers en zowel oud als modern keramiek (Picasso).
Inmiddels aardig overvoerd met indrukken slenteren we door de stad. Toevallig kunnen we een blik werpen (de bewaker was net even weg) in het Colegio del Patriarca. Een eenvoudige kerk/zaal met prachtige fresco’s. Nu hebben we het echt gehad en het is tijd voor de voetjes omhoog bij een drankje en wat tapas. Dan snel de bus naar de camper en met Sam lekker nog even op het strand uitwaaien. Volgende dag opnieuw met de bus naar de stad. Het is zaterdag en het is druk!
Eerst naar de Marcado do Calon. Een mooie gietijzeren overkapping met eronder een markthal met kleding, sieraden en andere prullaria. Het is druk in de stad en iedereen bereid zich voor op feest! Veel mensen zijn verkleed voor de Fallas en maken muziek. Wij lopen via de Arena en het treinstation naar het centrum. Iedereen is op weg naar een goed plekje voor de vuurwerkshow. Wij kijken op afstand toe. Rookbommen met kleur en wat een herrie!!! Nog enigszins daas van de herrie en de rook lopen we door naar het Museum de la Seda, het zijdemuseum. Valencia was vroeger de stad van de zijde handel. Museum zelf valt tegen, wel mooi de werkkamer met de getouwen.
Lunch op het plein met tapas en dan op zoek naar de San Nicolas kerk. Uiteindelijk komen we via een achteraf steegje in een fantastische kerk. Van onder tot boven beschilderd met fresco’s van levensgrote figuren uit de Bijbel. Het gebouw zelf is romaans, de fresco’s barok/renaissance. Heel bijzonder! We slenteren terug door het centrum. Wat een drukte! Alle terrasjes, kroegjes, alles is vol. Onderweg zien we een prachtige muurschildering.... We lopen naar museum Almudin. Een oude graanschuur met prachtige ingetogen schilderingen.
Terug naar de bushalte komt ons een feestparade tegemoet met praalwagens, muziekbands, dansgroepjes en straattoneel. Leuk om te zien dat de hele parade gewoon tot stilstand komt om een groepje mensen met Down syndroom rustig foto’s te laten maken met de paarden….
Tijdje leuk om naar de parade te kijken, maar dan toch maar door naar de bus…. Die niet komt….. Pas na ruim een uur komt er eindelijk een bus. Om kwart over acht zijn we thuis. Sam en Panter zijn niet blij met ons. Snel uit en eten geven en dan zelf ook even het dorp in om wat te eten. Paella!
Na 2 dagen Valencia hebben we het wel weer even gehad met de stad. We kijken naar de weersverwachtingen en zoeken een camping uit aan het strand vlak onder Cambrils bij Mont-roig Bahia. Tom voert ons dwars door Valencia. Gelukkig is het zondag en niet zo druk als gisteren! In een wat miezerig weertje rijden we door een saai landschap. Pas na de Ebro delta wordt het landschap weer wat bergachtig en wat aantrekkelijker. Camping Oasis Mar in Mont-roig Bahia is net een paar dagen open en er is dus nog plek genoeg. We vinden een topplek pal aan het strand. Over het strand lopen we met Sam naar het dorp. Mooie huizen pal aan het strand. Mooi plekje om te wonen zo aan zee. Hoewel ik denk dat je hier zomers niet moet zijn…. Ook een mooie ruwe zee. Wordt voor Frans weer slapen aan de snelweg.
De komende dagen genieten we van zon, zee en strand.
Panter in actie
Panter ligt lekker te zonnen.... Moe van alle avonturen van afgelopen nacht. Toen we Sam nog even uitlieten om 12 uur 's nachts glipte Panter er van door en vond onze pogingen om hem te pakken te krijgen een spannend spelletje.... Met een zaklantaarn rond de campers in ruste... werd ons niet door iedereen in dank afgenomen....
Eigenlijk wilden we nog een weekje skiën maar het skiweer in de Franse Alpen is niet geweldig. Wij zijn mooi weer skiërs dus we besluiten lekker nog een paar dagen in de zon te blijven en van de lente te genieten. Uiterlijk 20 maart moeten we terug in Nederland zijn, terug naar de winter als we de berichten moeten geloven. De weersvoorspelling voor de Franse Alpen geeft goede ski condities op 13 en 14 maart, dus zondag 11 maart verlaten we met pijn in ons hart ons mooie plekje aan het strand. We rijden richting de Franse grens, op weg naar de Franse Alpen, met Tom op tolwegen vermijden. Veel bruggen getuigen nog van de strijd om de onafhankelijkheid in Catalonie.
We komen langs prachtige wegen, maar het schiet niet echt op. Het laatste stuk dus toch maar via de tolweg. Spain goodby!
Hoi, zo dat was een mooi en laatste stuk Spanje. Inmiddels Les Menuires (skiën) gehad en als jullie dit lezen is Harkstede denk ik de werkelijkheid. Tot gauw en groet van Liesbeth.
BeantwoordenVerwijderen