En dan is het zover….. Maandag 18 juni vertrekken we. Uitgezwaaid door de buren rijden we Harkstede uit naar de snelweg. Nog even snel ‘goedkoop’ tanken (blijkt in Duitsland 10 cent goedkoper….) en dan zijn we weer OP REIS!!! Het eerste stuk is bekend. Leer, Bremen, Hamburg…. Tegen 6 uur stoppen we bij Ludwigslust. Een plaatsje bij een groot slot met mooie tuinen en een enorme waterpartij. We wandelen door het (te?) fraai gerestaureerde dorpje. In de Schossstrasse eten we op een terrasje een prima Duitse schnitzel met verse asperges. Terug bij de camper weer in het vertrouwde ritme. Sam schuift in zijn mand onder onze bedden en wij erin… Net alsof we nooit weg (thuis) geweest zijn….
Met een voorzichtig zonnetje rijden we de volgende ochtend via Berlijn naar de Poolse grens. Direct valt ons het verschil in wegen op. Veel wegwerkzaamheden en snelwegen in aanbouw. Het rijden kost (veel) meer tijd dan gedacht. In het begin van de avond rijden we bij Darlowko aan de kust een wat vervallen camping op. Mooi rustig…. tot de volgende ochtend 7 uur. Bouwwerkzaamheden achter de camping! We lopen al vroeg met Sam het dorpje in. Het is verrassend toeristisch. Bij het dorpje is een smal zandstrand afgeschermd door golfbrekers. Twee pieren in zee beschutten de haven. Het lijkt net of de tijd 20 jaar is teruggezet. Gemoedelijk, vriendelijk en wat chaotisch. Moet er niet aan denken hoe dit er in het hoogseizoen uitziet….
Het is prachtig weer dus we genieten van een lekker rustig dagje. De volgende dag vroeg op pad naar het Skawinski National Park. Een schiereiland tussen een binnenzee en de Oostzee. De tocht door de binnenlanden is prachtig al schudden we ongeveer de auto uit. Wat een wegen… Wanneer we bij Leba het National Park in rijden slaat het weer om. Storm, regen en direct 10 graden kouder. Met een elektrisch busje worden we 5,5 km verderop naar de ‘wandelende’ duinen gebracht. Dan is het lopen en klimmen…. Prachtig uitzicht over de zee en aan de andere kant de binnenzee. Voordeel van het slechte weer is dat we bijna alleen op de wereld zijn…. met uitzondering van een vosje.
De weersomslag blijkt niet tijdelijk. ‘s Nachts veel regen en wind. Gelukkig staan we hoog en droog onder de bomen. We besluiten de kust te verlaten en naar Elblag te rijden. Tot Gdanks zijn de wegen goed. Daarna begint het zigzaggen rond een snelweg in aanleg. We doen uiteindelijk ruim 4 uur over 140 kilometer…. Op de camping van Elblag vinden we een mooi plekje aan de rivier. Het is feest in het dorp. Kermis, muziekpodia…. Het dreunt lekker op de camping. We lopen de stad in en worden verrast door het mooie ‘oude’ centrum. Prachtige geveltjes en mooi aansluitende nieuwbouw.
Zondag 23 juni, vandaag zijn we 23 jaar getrouwd, dus we gaan iets bijzonders doen. Een boottocht over het Elblaski Kanaal. Bijzonder omdat er 100 meter hoogte verschil overwonnen moet worden en dat wordt op unieke manier gedaan. De boot gaat in een soort droogdok en wordt vervolgens met behulp van waterkracht over een spoor naar boven en naar beneden getrokken…..
Eerst met de taxi naar het vertrekpunt Buczyniec zo’n 40 km ten zuidoosten van Elblag en dan terug met de boot. Wij gaan stroomafwaarts, dus dat betekent dat we met de ‘droogdoktreintjes’ naar beneden gaan…. In totaal 5 ‘afdalingen’ 100 meter naar beneden. Heel apart om in een boot tussen de bossen en akkers af te dalen naar het volgende stuk kanaal.
De tocht duurt ongeveer vier en half uur. Eerste anderhalf zeer spectaculair door alle hoogteverschillen, dan een uur door de kanalen en tot slot over de meren naar Elblag terug. Uitgestrekte rietvelden en waterlelievlakten met heel veel vogels. Mooi, maar wel lang. Rond 18:30 zijn we weer terug in Elblag.
Maandag 24 juni gaan we weer op pad. We rijden over het Mazurische merenplateau richting Litouwen. Het doet een beetje aan Friesland denken, maar dan heuvelachtiger, veel minder mensen en veel minder dorpjes. Ondanks het mooie landschap zijn wij niet echt onder de indruk. Het is een beetje saai….. en het schiet niet echt op. Als we rond 17:00 in Suwalki stoppen hebben we ongeveer 300 kilometer gereden…. De volgende ochtend willen we voor we Polen verlaten nog even kijken bij het klooster van Wigry. Helaas, we hebben geen zlotys meer. Betalen met een kaartje lukt niet…. Frans had al een mooie koelkastmagneet uitgezocht…. werd weer net zo snel afgepakt! Het blijft dus bij de buitenkant. Ook indrukwekkend.
Dan terug op de grote weg naar Litouwen. Een drukke weg vol vrachtverkeer en wegwerkzaamheden. Toch rijdt het redelijk vlot door. Het is slecht weer, regenachtig en niet echt leuk om te rijden.
Na Kaunas wordt het rustiger op de weg en het weer beter. Het landschap is langzamerhand ook wat liefelijker, bosrijker en heuvelachtiger geworden. Veel houten huizen en kleine boerderijtjes. We overnachten op camping Sudeikiai. Dit blijkt een prachtige camping, picknickresort, visplek……. te zijn. Er zijn maar 2 andere campinggasten, dus we staan mooi vrij met ruimte voor de schotel…. Frans kan weer voetbal kijken! ‘s Avonds lopen we met Sam naar het strandje van de camping en genieten van een fantastische zonsondergang….. Morgen de laatste kilometers naar Rezekne, camping Dzerkali, het startpunt voor onze reis langs de Oude Zijde Route.
We zijn er klaar voor!
Maandag 18 juni is het zover. Dan vertrekken we naar Letland, vertrekpunt voor de reis. 27 juni worden we in de buurt van de Russische grens bij Rezekne (Letland) verwacht. Plan is om langzaam richting Letland te rijden en onderweg nog even een beetje rond te kijken in Polen en de Baltische Staten.
Spannend zo'n verre reis! Nooit geweten dat er zoveel bij kwam kijken…. Nog even terug naar wat er aan voorafging.....
Net thuis van onze 'over'winterreis schuiven we 2 en 3 april aan in Boxmeer. Daar vindt de informatie en kennismakingsbijeenkomst plaats van de reis naar Centraal Azië over de Oude Zijderoute. We krijgen meer informatie over de reis, de benodigde visa worden gezamenlijk aangevraagd, alle benodigde reserveonderdelen besproken en extra navigatie en communicatiemiddelen opgetuigd en afgesteld. En, last but not least, wij maken kennis met onze medereisgenoten….
21 medereizigers, over het algemeen doorgewinterde reizigers die al veel van de wereld gezien hebben.
11 campers, van een kleine bus camper tot een grote vrachtwagen camper en alles daar tussen in.
Het worden drukke dagen met veel indrukken en informatie, maar ook gezellig! Kletsen met mensen met dezelfde passie, REIZEN.
Terug thuis gaan we verder met de voorbereidingen. De camper wordt uitgerust met luchtvering, er komt een beter alarm aan boord en wij gaan een dag in ‘opleiding’ bij de garage. We mogen meekijken bij de grote beurt. Frans kijkt en ik maak foto’s in de hoop dat we later op de foto’s terug kunnen zien waar alles ook maar weer zit….. Gaat erom dat we enig idee hebben waar de lading reserveonderdelen die we mee moeten nemen thuishoren…..
En dan staat onze wereld even stil. We moeten afscheid nemen van ons reismaatje Panter. Een agressieve tumor in zijn kop zorgt er binnen 4 weken voor dat ‘ons Pantertje’ er niet meer is, 4 april 2002 – 16 mei 2018. In gedachten en in ons hart reist hij met ons mee.
De vertrekdatum komt in zicht en er moet nog van alles aangeschaft worden. We hebben een lijst voor een reisapotheek meegekregen waar we stil van worden…. 6 dozen, van pleisterbox tot hospital kit en nog veel meer….. en natuurlijk reisboeken….
en nog vééééééééééééééééééééél meer……
Papieren intermezzo
Ondertussen druk met de papieren van Sam. Voor alle landen is de legalisatie van het dierenpaspoort en gezondheidscertificaat door de NVWA in Utrecht voldoende, behalve voor Iran..... Na een aantal telefoongesprekken met de ambassade in Den Haag is eindelijk duidelijk wat er moet gebeuren. We moeten bij de ambassade de papieren laten afstempelen. Dus op naar Den Haag. Nee! zegt de ambassademan. De papieren moeten gestempeld zijn door het Ministerie van Buitenlandse zaken.... Ja, maar..... Ik bepaal zegt de ambassademan.... En helaas... daar heeft hij gelijk in. Dus 3 dagen later (de ambassade is alleen dinsdag- en vrijdagmiddag open terwijl het Ministerie van BUZA alleen 's ochtends open is) opnieuw naar Den Haag. Nu met de juiste stempels en YES, Sam mag Iran in! Dreigde nog even mis te gaan toen de ambassademan vroeg wanneer wij de papieren weer op kwamen halen..... maar gelukkig lukte het om bij hoge uitzondering de papieren aan het einde van de middag klaar te hebben. SUPER!!! scheelt ons een derde rit naar Den Haag.
Nu wordt het ook tijd om te vertrekken. We zijn al zo lang met de voorbereidingen bezig dat we er ook wel klaar mee zijn. Dus YES, on the road again……
Ons reisschema ziet er als volgt uit:
Letland: 27 juni
Rusland: 28 juni – 6 juli
Kazachstan: 7 juli – 19 juli
Kirgizië: 20 juli – 6 augustus
Oezbekistan: 7 augustus – 18 augustus
Turkmenistan: 19 augustus – 22 augustus
Iran: 23 augustus – 16 september
Armenië: 17 september – 22 september
Georgië: 23 september – 29 september
Turkije: 30 september
Reizen jullie via de blog weer met ons mee? Kan zijn dat de blog iets minder vaak en uitgebreid verschijnt. Hangt een beetje af van beschikbaarheid en kwaliteit van Wifi. Wordt vervolgd...….
